Yağmurlu bir gecede, İstanbula dönüş yolunda “İnsan sonunda istanbulu özlüyor..” cümleleri ile nihayete kavuşan yol hikayeleriyle dolu bu kitabı bitiriyorum. Kafamda sorular, kalbimdeyse tanıştığım ama beni tanımayan güzel insanlar ve kalbime güç olan hikayeleri.. Öyle güç hikayeler ki hem güç yani zor gelirken ve sırtımda bu zorluğun yükünü, sorumluluğunu hissederken bir yandan kalbimi ısıtıp büsbütün güç, kuvvet olan hikayeler.. Bazen hikayelerde unuttuğum, farkına dâhi varmadığım yahut üzerine düşünmekten kaçındığım yanlarımı buluyor bazende onlarla yüzleşiyorum.. Bazense sırıtırken yada sesli gülerken buluyorum kendimi :) Aslında hikayeler bir çırpıda okunuyor ama anlamları büyük bu hikayelerin anlamları üzerinde düşünmenin daha evlâ olacağına karar vererek zaman zaman kendimi durduruyorum bazende merakıma yenik düşüp koyveriyorum. Her bir hikaye öyle özel öyle derindi ki.. Bu hikayeleri okumuş olmanın, bu insanlarla kitap vesilesiyle de olsa tanışmış olmanın ne kadar büyük nimet olduğunu düşünüyorum.. Ve hayret ediyorum. Hiç uçağa binmedim. Hiç başka bir ülkeye gitmedim. Ama şimdi oturmuş sadece satırlarda gözlerimle dolanırken aynı zamanda başka başka diyarlarda geziyor, insanlarla tanışıp hikayelerini dinliyorum. Hayat gerçekten çok garip. 06.03.2021 22:00

Katmandu’ya Yol Arkadaşı AranıyorAbdullah Kibritçi · Ketebe Yayınları · 2021352 okunma

·

38 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Metropolde Bir Heidi