"Kimi saatler de vardı ki her şeyi unutabiliyor, o zamana kadar bilmediği bir yumuşaklık ve teslimiyetle düşlere dalıyor, rüzgârın ya da yağmurun sesine kulak veriyor, bir çiçeğe ya da ırmakta hızla akıp giden suya gözlerini dikiyordu, hiçbir şeye akıl erdiremeyerek, her şeyi sezgilerde yaşayarak, içi paylaşma, merak ve anlama isteğiyle dolup taşarak, kendi ben'inden alınıp başka ben'lere, gizlere, kutsanmalara, görüngülerin acılı-güzel oyununa taşınarak."
Sayfa 55
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.