Bahardan kalan tek çiçek
Ağaçtan firar eden bir yaprağım Rüzgar savursun da beni, dursun.
Söyle ona söyle; solsun. Hani diyordun ya bana; sen farklısın Gâliba doğru söylüyordun
Evet, haklısın.
Neredesin, ne zamansın, niçinsin?
Boğulduğum sığ okyanusta,
Bilmiyorum, sen kimsin? Sus artık suâl sus!
Bir meçhule yorgunsun. Kafamda bin girift hengâme
Artık beynim kaldırmıyor
Bir bilsen, bir bilseler.
Nefes bile aldırmıyor
Sendeki kuruntu diyorsun
Dalgalar kıyıya vurdukça,
Yüzüme sıçrayan, üç damlada saklısın
Herkese serbest, bana yasaklısın
Yorgun gözlerimin dalıp gittiği.
Sonunu hiç bilmediğim esrarengiz masalın
İşte garip masal bu ya
Sahte kahramânısın.
Bir varmışsin, Ve bir daha da yokmuşsun.