Elif Şafak hakkında çok farklı düşünceler var, fakat her şeyden bağımsız olarak söyleyebilirim ki dili çok güzel kullanıyor. Okurken o edebi zevke ulaşıyor ve tatmin oluyorum. "Ustam ve Ben" de Elif Şafak'ın en sevdiğim eseridir. Kitabımızda fil Çota ve onun bakıcısı, aynı zamanda da Mimar Sinan'ın çırağı Cihan ile tarih sahnesinde ufak bir gezintiye çıkıyoruz. Öncelikle uyarayım kitap Mimar Sinan'ın yaşamına odaklanmıyor, o amaçla okumaya başlamayın. Tarihi ,dekor; tarihi isimleri de yan karakter olarak kullanıyor bu kitabında Elif Şafak, tıpkı İskender Pala gibi. Elbette dönemin önemli olayları, Mimar Sinan'ın eserleri, yine o dönemin düşünce yapısı anlatılıyor kitapta. Tesadüfler bolca var, ama rahatsız etmiyor, tersine tebessüme yol açtı bende. Tarihi kitapları seviyorsanız, kesinlikle tavsiye ediyorum. Yalnız bir eleştirim, bir de sorum var. Eleştirim Mihrimah hakkında. Her kitapta kendisine aşık biri var veyahut kendisinin sevdiği biri. Yanlış olan bir durum yok ama, eninde sonunda Mihrimah'ın Rüstem Paşa ile olacağını ve o masumane halinden eser kalmayacağını biliyoruz. O yüzden bu kurgudan biraz sıkıldım ben. Peşpeşe bu şekilde okuduğum için bunun etkisi olabilir, yoksa bir sıkıntı yaratmıyor bu durum. Sorum ise kitabin ilk sayfalarında geçen şehzade ölümleri ile ilgili. Kitabın başında padişah Kanuni, dolayısı ile kardeş katli olmuyor. Zaten Cihan da Kanuni'nin padişahlığının ileriki dönemlerinde saraya gelmiş bulunuyor. Öldürülen çocuklar Şehzade Bayezid'in oğulları mıydı? Kitapta bu aklıma takıldı. Sözün kısası, bu kitabı büyük bir zevkle okudum ve çok beğendim. Kesinlikle okunmasını tavsiye ediyorum.

Ustam ve BenElif Şafak · Doğan Kitap · 201312,4bin okunma

·

5 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Merve