TANRIÇALARA
sessiz bir oda ses seda yok
bir ben bir de kolu kırık bir pencere
dışarda korkunç inlemeler ile
durmadan yağan bir yağmur
ruhumu ıslatıyor inceden önünü alamıyorum
ellerim, ellerimin titreyişini durduramıyorum
oysa boyuna yazmalıydım
mutsuz olan gökyüzünün gözyaşlarıni
niçin boyuna yeryüzüne döktüğünü
Ne için tüm bu ıstırap ve bu gözyaşı
gitgide güzelliğini yitiren dünya için mi
durmadan ölen Tanrıçalar için mi?
ve daha nicesi sayamadığım düşünemediğim
bunca çirkinliğe mi bu gözyaşları bu inlemeler
hiçbiri, hiçbirine ağlamıyor demeyi diliyorum binlerce kez
Ama yok ses yok, herkes sessiz
İnsanlıktan, insanlardan ne haber diyorum
Yağmura yüzlerini çevirmiş, pencere ardında yağmuru izliyorlar diyor bir çocuk
yağmurun, Ruhlarını çürüttüklerinden habersiz
Son çarem sizsiniz Tanrıçalarım
Ne olur ses verin
bir yerlerde sıkışıp kalmayın siz de
Yağmaktan bitap düşmüş gökyüzünü,
ruhlarını çürüten yağmuru anlamadan
yağmurda ıslanan insanları görün
Ya bu yağmuru durdurun ya da kendinizi kaybettiğiniz
kara pınarlara geri dönün...
akın aksoy
·
1,394 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.