Benimle olmanı istediğim tüm o zor zamanlarda yanımda olmayışlarına dargınım... İçimde bir yerlerde kırıp döktüğün her ne var ise; bugün onları bir araya toplamaya çalışmama ve fakat başarılı olamayışlarıma... Gülerken ağız dolusu, bir noktaya takılıp kalışlarıma... Benden aldıklarına ama asla vermediklerine... Beklemediklerime, bekleyemeyişlerime... Şimdi umutsuz bir vaka gibi beynimin içimi kemiriyor tüm korkularım... Huzursuz uykularıma ekleniyor bir yenisi daha... Ne tam yaşıyor gibi hissediyorum, ne yaşamıyor gibi. Her sabah gökyüzüne bakıp ne umutlar bırakıyorum bu dünyaya... Hala inancım var biliyorum. Ama neye? Kime? Neden? Onu bilmiyorum. Çünkü sadece umudumu yitirmiyor olmayı diliyorum. İnanmaya çalışıyorum yani. Ancak bir gün bir yerde bir şey oluyor. Çok ufacık bir şey... Bir annenin acı çeken çığlığını duyuyorum. Bir bebek geliyor bu dünyaya; ağlayan sesine takılıp kalıyorum. Ben. Bir bebeğin masumiyetinden baktığım bu dünyada kaybettiklerimi bir daha kazanabilir miyim? Bilmiyorum. Deniyorum. Her defasında. En baştan. Bir şey oluyor. Sallanıyorum. Düşmemeye çalışıyor ama yaralanıyorum. Hepsi için insanları suçlayabilme şansım olsa dahi; kendime kızmaktan başka bir yol bilmiyorum. Bugün burada bu saatte. Yaşadıklarıma, yaşamadıklarıma, sakladıklarıma, bastırdıklarıma, olmadıklarıma, olabildiklerime... Hepsine her şeye.. Bir gözyaşı bırakıyorum.. Ben seni çok özlüyorum kahraman ve fakat aynı derecede senden nefret ediyorum.. Tüm bunların ağırlığı bana kalsın, olduğun yerde daima iyi ol istiyorum. Ve sana dair her var ise kalbimi paramparça yapan; yine en geriye itiyorum. Senden öğrendiğim en önemli şey bu çünkü mükemmel bir öğreticisin. Sana kıyamıyorum.
- kubraslisen
·
1.142 görüntüleme
Her sabah gökyüzüne bakıp ne umutlar dağıtıyorum dünyaya
👏👏👏 Müthiş
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.