Analar, Adam Eder Adamı...
Eser o denli sarsıcı ki; ilk kez daha kitabı bitirmeden üzerine birşeyler söyleme, yazma ihtiyacı duydum.
Svetlana Aleksiyeviç bu eseri ile 2015 Nobel Edebiyat Ödülünü almış. Bu esere tesadüf eseri rast geldim ve yazarın okuduğum ilk kitabı. Ancak savaşta yurdu için elinden gelenden fazlasını yapan kadınları her ne kadar bir ülke nezdinde anlatsa da bu tüm kadınların sesi olmuş durumda.
Eserin; okuduğum 150 sayfalık kısmında bir es vererek (ki kalanı da okuyacağım) "Kadına olan saygıyı tazeleyerek bir kat daha arttığı noktasında..." bir düşünce oluşması üzerine -daha eser bitmeden incelemeyi yazma gereği duydum.
Ve ilaveten memleketimiz özelinde şu soru akla geliyor. "Neden bizim savaşan kadınlarımızı anlatan ve toplumca da tanınan eserlerimiz yok?" Belki de vardır, benim haberim yok. O döneme şahitlik etmiş (veyahut yakın tarihimize şahitlik etmiş) gazi kadınlarımızdan, savaşın acı panoraması onların diliyle de tarihe not düşülse..., iyi ve faydalı olmaz mı?, diye konu üzerine düşünüyor insan.
Yalın dili, gerçekçi üslubu ile 1940'lı yıllarda vuku bulmuş Rus-Alman Savaşı'nı tüm çıplaklığı ile kadın gözünden aktarıyor eser okuyucuya.
Uzun bir aradan sonra parça parça da olsa kitabı bitirdim. Daha bir ton laf edilir bu eser ve bıraktığı etki üzerine. Ancak vaktiniz varsa okumanızı mutlaka öneririm.
Okuyup okumamak ise; tamamen keyfiyetinize kalmış. İyi okumalar.
·
211 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.