Yaşadığım yerde çocuğu olmayan kişiler için sıklıkla kullanılan bir söz "Allah kuru bırakmasın, bir topan evlat nasip etsin" denir. Sizce de böyle mi olmalı? Her ailenin çocuk sahibi olması gerekir mi? Hemen hemen her gün karşılaştığımız cinsel taciz, istismar konularıyla yüzleşirken.. kimi ailelerin (aile denmez) bile isteye çocuklarını buna maruz bıraktığı bir dünya.. yine aynı dünyada kötülüklere rağmen çocuklarını yetiştirmeye çalışan aileler. Ailenin önemini kimse yadsıyamaz, küçükken yaşanılanlar hatırlanmasa bile zihnimizin köşesinde yer eder. İlerleyen zamanlarda kaçtığımız şeye koşarken buluruz kendimizi. Freud bir kitabında şöyle diyor: "Alınyazısı işe yaramaz bir babanın yanında büyümek olan genç bir adam ilk başta babasına inat çalışkan, güvenilir ve dürüst biri olarak kendini yetiştirir. Ancak hayatının zirvesinde karakteri değişiverir ve sanki önceleri hep kaçındığı bu babayı kendisine örnek alırmışçasına davranmaya başlar." Her insan ebeveyn olmalı mı? Bu kitap bana bunu düşündürdü. Sosyal medyada da karşımıza çıkıyor bazen "araba için ehliyet verildiği gibi çocuk sahibi olmak isteyenlere de ehliyet verilmeli". Ehliyet alımı olmasa da evlenme arifesinde olan çiftlerin psikolojik testlerden geçmesi gerektiğini düşünüyorum, bu kimileri için absürt karşılanabilir ancak yapılması elzem. Her iki evlilikten biri ilk 3 yıl içinde boşanmayla sonuçlanıyor. Nerede hata yapıyoruz? Heveslerimize mi yenik düşüyoruz yoksa kendimizi mi tanımıyoruz? Bir sorun var, çözüm yollarını arayıp bulmalıyız. Çocuğa gelene kadar aile yapısını sağlamlaştırmalıyız ki daha sonra çocuklarımızı düşünebilelim. Buraya kadar içimde birikenleri bir nebze dile getirmek istedim. Temelimizi sağlamlaştırmadan, üstünkörü bir başka deyişle saldım çayıra Mevla'm kayıra anlayışıyla çocuk yetiştirilmez. buraya bir parantez.. ailelerin büyük kısmı çocuklara öyle sorumluluklar veriyor ki hayret ediyorum. daha eti ne budu ne.. bu tavır hiç hoş değil.. karnını doyurup harçlık veriyorsun diye tonla yükü omuzlarına öylece koyup kaçamazsın. Önce bir kendine dönüp ben çocuğuma ya da çocuklarıma ne veriyorum, benden ne istiyorlar diye sor. Çok beğendiğim bir alıntı var Çocuk Yetiştirme Ahlakı kitabından, şöyle diyor: Evimize misafir gelmişse ve çocuğumuz yaramazlık yapmışsa anne baba olarak çocuğumuza: "Sen böyle yaparak beni mahcup ettin!" diyoruz, sonra da merhametten bahsediyoruz. Çocuk, anne ve babasının kendisine merhamet üzere değil, menfaat üzere davrandığını düşünüyor. Çünkü ona: "Yaramazlık yapıp beni mahcup etme" demiştin. Bunun yerine: "Yaramazlık yapıp mahcup olma!" demen gerekirdi. Böylece çocuk, anne ve babasını menfaat değil, merhamet konumunda görürdü. Kitaba gelirsek her zaman olduğu gibi hayatın her alanında ihtiyacımız olan bilgileri Peygamber Efendimiz (sav)'de buluyoruz. Onun çocuklara karşı olan tutumu, yaklaşımı bize bu hususta yol gösteriyor. Kitap içeriği az önce de adı geçen Çocuk Yetiştirme Ahlakı ile paralellik gösteriyor ve bence daha sistematik gidilmiş onda. Yani o kitabı okuyan biri bunu okumayabilir. Tercih sizin.

Hadislerle ÇocukKolektif · Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları · 2019105 okunma

·

134 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ayşen