Zamanın ve vaktin birinde insanlar kıtlıkla mücadele ediyorlardı. Yiyecek ekmekleri, içecek suları sınırlıydı ve ölümler yaşanmaya başlamıştı. Kimsenin elinden bir şey gelmiyordu bunu önlemek için. Taa ki biri çıkıp onlara unuttuklarını hatırlatana dek. Yavaş yavaş hatırladılar geçmişte yaptıklarını. Şükür etmeleri, dua etmeleri gerekiyordu. Ve sonunda dualarına karşılık bulurlar. Yağmurlar yağmaya, toprak tekrar ürün vermeye başlar,bereket gelir, ölümler biter. Ama insaoğlu bu, unutur tekrar yaşadığı zorlukları. Doymak bilmez, fazlasını ister hep. Birlik olmayı bırakır, gözü doymaz bir türlü. Ama öyle bir hastalık gelir ki gözü ne kadar doymasa da midesi almaz bir şey. Açtır ama yiyemez ve böylece tekrar yok olmaktan kaçamaz insanlar. Son zamanlarda okuduğum en etkileyici kitaplardan biriydi. İnsanları o kadar güzel anlatmış ki yazarımız hayatın ta kendisi bu diyorsunuz. İnsanların açgözlülüğü, şükretmemesi, ikiyüzlülüğü... Hepsi yer buluyor kendine kitapta ve dönüp sorguluyorsunuz kendinizi. Daha çok sükretmeli, daha çok çabalamalı, daha çok inanmalıyım diyorsunuz.

Seçilmiş HuzursuzlukCihan Buğdaycı · Okur Kitaplığı · 202159 okunma

·

24 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Özlemce