"Dünyada Sorbonne'daki tartışmalardan, Homeros'un mısralarından başka şeyler olduğunu, insanın sevgiye ihtiyaç duyduğunu, şefkatsiz ve aşksız bir yaşamın boş, yaygaracı ve yürek parçalayıcı bir çark düzeni olduğunu fark etti."
"Evlat edindiği çocuğu vaftiz edip kâh onu bulduğu günün anısına kâh da bu isimle zavallı küçük yaratığın ne kadar eksikli ve kusurlu olduğunu belirtmek için ona Quasimodo adını verdi. Gerçekten de tek gözlü, kambur, çarpık bacaklı Quasimodo sözde insan görünümlüydü."
"Zavallı bahtsız, gayrimeşru doğumunun ve şekilsiz yapısının ikili uğursuzluğuyla dünyayla ilişkisini kesmiş, çocukluğundan beri bu çifte çemberin içine hapsolmuş bir halde bu dünyada kendini gölgelerinin altında barındıran dindar duvarlardan başka hiçbir şey görmemeye alışmıştı. Büyüyüp geliştikçe Notre Dame onun için bir yumurta, bir yuva, bir ev, bir yurt, bir evren anlamı taşımıştı."
"Kötülüğü belki de doğuştan gelmiyordu. İnsanların arasında ilk adımlarını attığında alaylara maruz kaldığını, dışlandığını hissetmişti. İnsanlar onunla ya alay ediyor ya da ona lanet okuyorlardı. Büyüdükçe etrafını sadece kinden oluşan bir duvarın çevrelediğini fark etmişti. Bu durumu kabullenip genel kötülük eğilimini benimsemiş, kendisini yaralayan silahı eline almıştı."
"Aşka düşkün bu kadınların yüreğini doldurmak için bir âşık ya da bir çocuk gerekir. Aksi takdirde mutluluğu asla bulamazlar."
"...gözlerindeki ateş gözyaşlarını kurutuyordu."
"Çünkü çocuğunu kaybeden bir anne için yaşanan her yeni gün ilk gün gibidir. Bu acı hiç yaşlanmaz. Yas giysileri yıpranıp ağlarsa da yürek hep karanlıkta kalır."
·
51 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.