Umut'la Yıldız'ın hikayesiyle başlayıp başka başka yollardan geçip yine bize dönen bir hikaye. Tıpkı hayatta da olduğu gibi. Gerçeğe uyumu hoşuma gitti. Bazen satır aralarında değinilen konular, bazen de tüm satırda hakimiyet süren konularla küçük bir "bu coğrafyada yaşam" özeti olmuş anlatılanlar. Sizin, benim ya da bir tanıdığın hikâyesine rastlamadan geçmek mümkün değil. Belki de bu yüzden bir yandan bir aşk, yeniden sevinç duymak, umutlanmak hikayesi okurken bir yandan da "iyi de bunlar hikaye değil, gerçek, pek gerçek" derken buldum kendimi. Bize ait her duygu her gerçek, sayfalar arasında bir yerde yer kapmış oradan göz kırpıyor bize. İyisini de kötüsünü de yaşarken "bak burada ben de varım, beni unutma" diyor bize bazen acı bazen mutluluk. Bizi tatlı ütopyalara sürüklemeyen, aman be bu da neymiş, diye kendi hayatlarımıza söylenmeye başlatmayan bir roman olmuş. Başlarken dile getirdiğim gibi, bizi gerçeğin içinde tutmaya devam etmesini sevdim. Her karakter tanıdık, her karakter canlı. Değişik değişik duygulara sürüklese de bu romandan geriye, yıldızların görünüp kaybolabileceği, bazı zamanlar ışıl ışılken bir anda kayıp gözden yitiverebileceği, insanın bununla da başa çıkabileceği; çünkü bütün olanların ardından geriye her zaman bir Umut kalacağı fark ettiriliyor bize. Ve kitabın sonlarına doğru da nasıl gün yüzüne çıkılabileceği de işleniyor inceden. Yıldızlar parlasa da sönse de, Umut hep olduğu yerde... Yazarın kalemine, yüreğine, unutturmak istemediği konuların -bir zamanlar haberlerden ya da ordan burdan duyduğumuz, tıpkı benzerleri gibi unuttuğumuz konuların- değiniliş şekline yürekten teşekkürler.

Gün YüzüAli Bektaş · La Kitap Yayınları · 2021143 okunma

··

124 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ra