Buraya gelmeden ve bu işi yapmadan önce, hayatım çocuklardan öylesine uzaktı ki, ne hissedeceğimi kestiremiyordum doğrusu. Kulağa çok ruhsuz gelebilir; ama bu işi kendi adıma bir meydan okuma olarak görüyordum. Oysa bu tecrübe hayatımı değiştirdi. Kendimden hiç beklemediğim, başarabileceğimi düşünmediğim işleri yaptım. Ama her şeyden önemlisi, yaşamımızda "çocuk" diye bir varlığın olduğunu, bu varlığın ne kadar savunmasız, kırılgan, sevgiye muhtaç ve bir o kadar da güzel olduğunu idrak ettim. Eskiden sokakta yürürken, baksam da çocukları hiç görmediğimi, onlara dikkat etmediğimi fark ettim. Şimdi yanımdan geçen her çocuğa dikkatle bakıyorum. Onlarla konuşuyorum, oynuyorum ve sanki anlıyorum. Beni biraz daha "insan" yaptıkları için çocuklara teşekkür borçluyum.
Sayfa 189 - Esen
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.