Bu yorum yüksek doz sevgi içerir.
Her yazarın karakterlerinde kalbimin daha ağır bastığı bir karakteri olur. Onu daha çok seviyorum, daha çok içim eriyor derim. Özge'nin pata küte düşmediğim tek bir karakteri yok arkadaşlar. Hangisini daha çok seveceğimi şaşırıyorum her seferinde.
Tiyatro bölümünden taze mezun Özgü'nün mezuniyet gecesi hadsiz bir köpeğin kalbini kırmasıyla giriyoruz kitaba. Hemen sonrasında ise bu kırgınlığa şifa sayacağımız bir haber alıyor. Dolunay Tiyatro Merkezi'nde seçmelere çağrılıp üstüne misler gibi de seçiliyor. Jürimiz, yönetmen beyimiz İbrahim Kayra Üstün tarafından..
Sonrasında müthiş bir sanat yolculuğuna başlıyoruz. Yazarın bu konudaki yeteneği ayrıca alkışı hak ediyor. Aypare'yi tanıyoruz. Hüznüne ortak oluyoruz. Kızımızın Aypare'yi canlandırırken bir anda ona dönüşmesine şahit oluyoruz. Özgü'nün küçük seyircileriyiz kitap boyunca.
Senelerdir takip eden bir okuru olarak Özge'nin tarzını her zaman çok sevdim. Haziran'da Sevelim mi? ile tanışıp sonra Zelal ile ailenin manyağı olduk Yani çok spoiler vermemek ya da uzatmamak için kendimi tutuyorum ama bir başlasam sevgimi anlatmaya instagram kotası falan hak getire.
Eğlenceli anlatımının yanında ayrılık sahnelerinde bir arabesk tadı var yazarın. Ben bunu çok seviyorum. Ana karakterlerimiz Özgü ile İbrahim Kayra'nın yanında Öykü'nün hikâyesine değinmesi de beni çok mutlu etti. Bu gönül Uraz'ı defalarca kez evlenme teklifi ederken okumak isterdi ama olsun be..
Özgü'nün ifade ettiği gibi karışık kuruyemişe benzeyen bu aileyi okumaktan hiç bıkmayacağım. İlaç gibi geldiler Duru'nun hikâyesine tez elden başlayayım en iyisi.
Her birinin torunu torbasına kadar okumazsam kalbim çıt edecekmiş sevgili 
lavi ay olabilir mi böyle bir şey? Lütfen olsun çünkü
Öneriyorum dememe gerek var mı? Okumayan bin pişman, okuyan beni bu hallara koyanı getir diyor...
·
111 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.