Zehra ile Şahin; Şahin' in askerden dönüşünden sonra evlenirler. Çok mutludurlar ve birbirlerine sözler verirler. Evlendikleri gece ise, gelenekler, tabular, namus kavramı sözlerin önüne geçer.. Toplumumuzda bazı kesimlerce anlaşılamayan, anlaşılmak istenmeyen malum olay bir yuvanın daha yıkılmasına sebep oluyor. Ceza tabi ki, kadına kesilir. Şahin; ilk başta yapması gerekeni , sonradan yapsa da, iş işten geçmiştir artık... Bekir Kahya, karısını tekne tokat dövmeye başladı. Kırsal yerde, kızın suçu her zaman annesinden bilinirdi. Çünkü o da kadındır; koruyamadı, kollamadı diye suçludur. Her namus davasında suçlu daima kadındır. Öyle yapışkan ki bu namus kadınların üzerinde, giydirmek de çıkarmak da sadece erkeğin elindedir sanki. İki dudağının arasında; namussuz da oluveriyorsun, hanımefendi de. Kadının kimliği; onların belirleyeceği isme dönüveriyor aniden .. Zehra saatlerce donuk vaziyette durdu. Karanlığın örtüsü, korkusuna yenik düşmüştü. Bir kadına böyle yapılarak bir kez daha namus kurtarılmıştı. Adalet; insanın üstündeki en kutsal giysidir. O giysi; üzerinde ne kadar temiz ve sağlam kalırsa ayakların o kadar sağlam yere basar. Kadına zorla giydirdikleri " namus elbisesini" kendileri neden giymemekte ısrar ediyorlar, düşündün mü hiç? Köyde de kitap okurdum ama şimdi daha çok okuyorum. Okurken de değişik açılardan algılamaya çalışıyorum. Çünkü büyük acılar çeken kişilerin beyni farklı çalışmaya yönelir. O ana kadar yaşadıkları bir film şeridi gibi geçti gözlerinden. Tüm bunlar kader veya tesadüf olabilirdi. Adı her neyse, bunun kanıtlanmış bir şeyi yoktu. Kader ise; tesadüfler kadere bağlıydı, tesadüf ise; kaderi tesadüfler belirliyordu.

Köyde Zehra Şehirde GüneşBilge Sinan · Ateş Yayınları · 20214 okunma

·

66 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Güler Düzgün