Keşke insan olacak kadar onurlu olmasaydım
Sevmenin gururuna kapılmasaydım
Umulmaz aşkıma yenilmeseydim
Söz geçirmediğim aklımı kaybetseydim
Yoklukta yok olsaydım hiç olmasaydım
Olsam da olsaydım insandan gayrı
Bütün şehirleri dolaşsaydım bir güz mevsimi
Kudüs'ü Torino'yu Berlin'i Londra'yı
Sevilmeyen insanları sevseydin sevmeyenlere inat
Tanımadığım insanları tanısaydım
Bir babasızın başını okşasaydım tüm babalılara inat
Soğuk bir kış gecesi uyandığımda
Uçsuz bucaksız ıpıssız bir diyarda olsaydım
Dicle Nehri kenarında, Pierre Loti'de yahut Maverada izleseydim tüm olanları
Bir anlam veremeden izleseydim sessizce
İnsan yüzlü mahlukatı görmeseydim
Söylemeseydim sevda sözlerini sevdasızlara
Keşke hiç sevmeseydim
Sevdiysem de bir annenin evladını sever gibi
Bir yemeği sever gibi sevseydim
Masum,mağrur ve safça sevseydim
Abartmasaydım,abartsam tadı kaçar bilirim
Umulmadık şeyler yapsaydım insanlara inat
Ölseydim yahut yok ölmeseydim
Üzmeseydim ve ağlasaydım
Bütün olanlara olmayanlara ve olacaklara ağlasaydım
Kimsenin görmediği göremeyeceği bir yerde ağlasaydım
Ağlasaydım ve yazsaydım
Sakallarım ıslansaydı şiir ve gözyaşıyla