Kadın Otobiyografilerinin Tarihi
Kadın yazarlar toplumun önüne ancak kişilikleri, davranışları, akılları ile tutarlı bir kimlikle çıktıkları zaman erkek dünyasına kabul edileceklerine inandıkları için, uzun bir süre bedensel yaşantılarına hiç yer vermemişlerdir. Amerikalı otobiyografi araştırmacısı Sidonie Smith bunu şöyle açıklıyor:
“Kadınların bedensel olmayan bir yaşantıyı arayarak kendi öznel kimliklerini pekiştirmeleri gerekliydi; çünkü bedenleri ağır ve kaçınılmaz bir biçimde 'cinsiyetlendirilerek' üretilmişti. Bu yüzden, okur kazanmak için ya bedenin dışındakini anlatmaları ya da bedenlerinden vazgeçerek yazmaları gerekiyordu. Üstelik, beyaz erkek bedeninin cinsel bilginin ve cinsel anlamın belirleyici kaynağı olarak evrenselleştirilmesi kadın bedenini nesneleştirdi, susturdu.”
İşte bedeni yazmak, yani zihnin karşıtını yazmak demek otobiyografi geleneğinin çoğu kez görmezden geldiği beden üzerinden kimlik oluşturmak demekti. Bu da yeni bir dil gerektiriyordu. Nitekim Millett cinsel kimliğiyle yaşadığı bu karmaşayı yazı üslubuyla da yaşadığını söyler. Nasıl yazacaktır, kimliğini nasıl dile getirecektir; dilini bulmak kendi kişiliğini bulmak demektir çünkü. Millett kitabında yer yer yazdıklarının müsveddelerini de yayımlar, böylece otobiyografi türünün vaat ettiği gerçeklik, gerçekliğin niteliği, sahici yaşantı, tutarlı özne gibi kavramları tartışmaya açarak otobiyografisini yazma sürecini metin içinde sorunsallaştirir. Belirli toplumsal cinsiyet rollerinin benimsetilmesine dayalı erkek söyleminin bir ürünü olan otobiyografi türünde yazmak erkek diliyle yazmaktır diye düşünür Kate Millett. Şöyle der: “Yanımdaki kadın bir şeyler yazıyor, günbatımını anlatıyordu. Ben de aynı şeyi yapıyorum, kadına nasıl yazdığını soruyorum (...) Yazmak istemek ama yazamamak...” ) Nasıl yazılması gerektiği, erkek dilinin dışında yeni bir dil arayışı Millett'in otobiyografisini geleneksel kadın otobiyografilerinden köklü bir biçimde ayırır.
sayfa 47/8Kitabı okudu
·
69 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.