Gönderi
Dokuzuncu Hariciye Koğuşu... Kitabı ilk okumaya başladığımda isminin özgünlüğü, hastalık hakkındaki duygular, duyguların ifade edilişleriyle ilgili büyük bir hayranlıkla okudum. Lakin ortalarında yine ve yine ucuz bir aşk romanına dönüşünü izlemek çok ama çok hayal kırıklığı yaşadığım bir süreç oldu. Tamamıyla hastalık üzerinden ilerlemesini daha çok isterdim. Neden bilmiyorum ama bu dünyadan bir insana duyulan aşktan daha önemli şeyler olduğunu da artık kabul etmemiz gerekiyor bence. Herkes terk edilmenin, sevilmemenin... derdinde. Ben insanların kendilerini terk edişlerini gördüm, akıllarının onları terk edişlerini gördüm, insanların kendileri tarafından sevilmediklerini gördüm. Şimdi ise insanları bunları hiçe sayıp hayatlarındaki ıvır zıvırları aşk sayıp yaşamlarının en önemli yerine alıyorlar. İşte tam da kitapla ilgili bunları düşünürken yine yazar öyle bir şey yaptı ki hayatta daha da önemli daha da acı veren şeyler olduğunu tek bir kitapta anlayabiliyorsunuz. Ortalarından düşündüğüm tüm fikirleri bir kenara atıp sonlara doğru geldikçe bahsedilen duygular ( spoiler vermemek için üstü kapalı anlatmak durumundayım) beni tekrardan kitabın içine aldı. Kitaptaki iç monologların daha önce okuduğum tüm kitaplardaki iç monologların önüne geçmeye aday olduğunu söyleyebilirim. Tam anlamıyla kafamız karışık olduğundan aklımızın ordan oraya gidişi güzel yansıtılmış. Uzun süre kitaplardan uzak kalmış insanların okumaya tekrar başlaması ve hayatın bazı derinliklerinin farkına varması için önerilebilir bir kitap. Lakin açıksası benim için bunu bir kere daha okuduğumda kesin farklı şeyler görürüm diyip ikinci kez okunacaklar listesine alacağım bir kitap değil malesef. Belki de okumak için tam zamanını seçmemiş olduğum için de bunları söylüyor olabilirim. Yorumlarınız okuduktan sonra size kalmış. İyi okumalar :)
·
23 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.