Didem MADAK kızına yazdığı bir mektupta cehaletimden şair oldum.... annesizlikten... sen sakın şair olma diyor. Kızı şair oldu mu bilemem ama annesiz kaldı kendisi gibi. Annesi Fisun kızı Fisun. Fisun kelimesine doyamamış biri Didem MADAK. Hem annesine hem de anneliğe... Bir çok kişi onun için yazdıklarına şiir denmez, altı çizilecek tek bir cümle olmaz mı diyor. Bunlar şiirin ne demek olduğunu bilmeyenler. Şiir sadece NFK değildir. Nazım değildir. Ahmed ARİF değildir. KARAKOÇ'lar değildir. Ne bileyim Eliot, Dante, Shakespeare ve hatta Homeros da değildir. Senin en büyük dediğin, en sevdiğin şair yok burada değil mi? Olmayabilir. Benimde tüm sevdiklerim buraya sığmıyor. Şiir bir kalıba sığmayandır zaten. Şiir senin, benim ve de herkesin kalbinden akabilecek bir şelaledir. Gönülden gönüledir şiir. Kalbinize değmeyen şeylere o, şu, bu değildir demeyin artık. Bu kadar kolay harcanmaz hiç kimsenin kalem tutan elleri, mürekkepten akan yüreği... Kitabın yarısını alıntılayabilirim buraya. Anlamadığım ya da benim kalbime değmeyen yerleri şiir değildir diyemem. Gözlüğü bir uzvu gibi hissetmeyen biri buradaki hissi kalbine geçiremez. Ya da biraz söz sanatı bilmemek de olabilir bunun nedeni: "2.75 miyoptum ve çizdirmeye de hiç niyetim yoktu. Göz görmeyince gönül kanatlanırdı insanlığa doğru." "Ne zaman gizlemeye niyetlensem kendimi İtirafın dibine vuruyordum." "Ben seni ciğerimin köşesindeki arıza kadar sevdim..."

Pulbiber MahallesiDidem Madak · Metis Yayıncılık · 20079,1bin okunma

·

167 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.