Ve Bir Pars, Hüzünle Kaybolur Faruk Duman’dan Sus Barbatus! 1’den sonra okuduğum 2. kitap… Ve Bir Pars, Hüzünle Kaybolur; 17 bölümden ve 87 sayfadan meydana geliyor. Kitap, "1974'te, Beypazarı'nda vurulan son Anadolu Parsı'na adanmıştır." ithafıyla başlıyor. Kitapta adına yer verilmeyen bir delikanlının, annesinin ölümü üzerine kasabaya dönmek zorunda kalması çevresinde gelişen olaylar anlatılıyor. Delikanlının, kasabaya uyum sağlama sürecinde ormanda yaptığı gezintiler, çocukluk aşkı Ceren’e rastlaması ve ormanda gördüğü pars, masalsı bir hava içinde anlatılıyor. Oldukça yavaş ilerleyen Ve Bir Pars, Hüzünle Kaybolur, okuru da yavaş okumaya davet ediyor. Faruk Duman, doğayı bilen bir yazar olarak kırılan kütüklerden çıkan sesten, yorgun yağmur damlalarına kadar doğaya farklı bir gözle bakmanızı sağlıyor. Kitaptan bazı alıntılar: “Bir yürek gürültüsü, bir korku işareti. Oysa insan yeryüzünün bunca korkuyu nasıl olup da taşıyabildiğini asla anlayamaz” (9). “İnsan bir şeyi yitirince eski zamanlara yanıyor” (11). “Cennet'te ağrı yoktur. Cehennem'de de bedenimiz değil, ruhumuz acı çeker. Ancak elbette bu Cehennem ağrısı, dünyanın verdiği acıdan daha fazla değildir” (13). “İnsan annesine neden hiç bakmaz? Oysa insan annesine uzun uzun bakmalıdır. Sonra, aradan bunca yıl geçtikten sonra bunca şeyin nasıl olup da değiştiğine” (20). “Büyüdükçe yaş farkı falan kalmıyor” (36). “Herhalde, çürüyen bir şey, çok geçmeden hayat bulacaktır” (43). “Hayat çok büyük bir hayal kırıklığıdır” (72). Faruk Duman’a bu kitapla başlayabilirsiniz. :)

Ve Bir Pars, Hüzünle KaybolurFaruk Duman · Yapı Kredi Yayınları · 2021544 okunma

··

2.048 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.