Birdenbire aklı evlendiği sene, biricik aşkına, her ömürde bir kere açan o bahara gitti. Fakat Bahçet Bey'in hayatı bu cinsten seyahatleri zorlaştıran bir hayattı. Mazi onun için tehlikeli bir mıntıkaydı. Onun için çabukça döndü. İnsan ömrü zavallı, çok zavallı bir şeydi. "Darülmihen..." diye mırıldandı. Bu, Behçet Bey'in her şeye rağmen sımsıkı bağlı olduğu, bir sarmaşığın dallarına, çengellerine benzeyen bin türlü alaka ile, her zerresine kenetlendiği hayalin kendi lügatindeki karşılığı idi.