Resmi söylemin Batılı oryantalizmle karşı karşıya geldiği önemli bir nokta daha vardır. Resmi söylemi şekillendirenler “Şark musikisi” hakkındaki Batı kaynaklı bazı önyargılı hükümleri ve kalıplaşmış imgeleri yeniden üretmekle birlikte, Türk müziğini bu imgeden ayırmak konusunda titizdirler. Bu konuda mesela Nurullah Ataç'ın radikal Batıcı tutumuyla, Kemalistlerin oryantalist milliyetçiliği arasında önemli bir fark vardır. Nurullah Ataç (1955) Türk müziğinden sırf Şark musikisi olduğu için nefret ediyor, ama bu müziğin Türk müziği olduğunu da kabul ediyordu. Ataç'a göre madem Batılılaşmak istiyorduk, demek ki Batılı değildik, öyleyse Batılı olmak için kendi müziğimizden vazgeçmemiz de gayet doğaldı. Batılılaşmak için Batı'yı olduğu gibi kabul etmeli, kendi kültürümüzü olduğu gibi reddetmeliydik. Hâlbuki Kemalistlerin oryantalist milliyetçiliği, Türk müziği “zannettiğimiz” bu “Şark musikisi” dışında ve onunla uyuşmayan hakiki bir Türk müziği olduğunu iddia eder.
Sayfa 139Kitabı okuyacak
·
132 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.