Yazar, bu kitabını İstanbul’da Pera Palas Oteli’nde yazmıştı. Doğu Ekspresi, İstanbul’dan Avrupa içlerine doğru yol alan bir trendir. Trende bir grup yolcu var. Kahramanımız Dedektif Mösyö Poirot da yolculardan biridir. Avrupa’nın karlı dağları arasından hızla ilerleyen tren bir çığ nedeniyle dağ başında arızalanır. Bir sabah yolculardan birinin kompartımandan çıkmadığı fark edilip, bıçaklanarak öldürüldüğü anlaşılır. Tren Müdürü, Dedektif’ten cinayeti çözmesini ister. Trendeki doktorun da yardımıyla delilleri değerlendiren Dedektif, yolcularla tek tek görüşür. Sonuçta, tüm yolcuları yemek salonunda toplayarak ulaştığı çözümü anlatır. İki alternatiften bahseder. Birinci alternatif yolcuları tatmin etmez, inandırıcı bulunmaz. İkinci alternatif ise yolcuların işine gelmez, çünkü yolcular hep birlikte cinayeti işlemişler, 12 yolcu, maktülü 12 defa bıçaklamıştır. Doğru olan ikinci alternatiftir, yolcular bilerek isteyerek bir plan dahilinde bu yolculuğu ayarlayıp, cinayeti tasarlayıp gerçekleştirmişlerdir. Dikkat çeken husus; Dedektif’in bulduğu ve değerlendirdiği her delilden sonra “tamam, katil bu” diyorsunuz, ancak hemen peşinden bu görüş çürütülüyor ve yeni delil peşinde koşuluyor. Yani hiçbir şey göründüğü gibi değil. Nihai çözüme ulaşmadan kesin yargıya varmamak gerekiyor. Sanırım soruşturma görevlilerine, müfettişlere, hukukçulara ve özellikle de ceza hukukçularına önemli mesajlar veriliyor. Bir tane ip ucu bulup ta “tamam katili buldum” dememek lazım. Bulunan ip ucuna bağlı olarak ön yargılı, peşin hükümlü olunmamalı. Romanda ve filmde birkaç cümle ile geçiştirilen diğer bir konu da, bu cinayeti hep birlikte işleyen yolcuların cezalandırılıp cezalandırılmayacağıdır. Dostoyevski, Suç ve Ceza’da sayfalar dolusu, uzun uzun vicdan azabının psikolojisini anlatır. Topluma zarar veren tefeci yaşlı bir kadını öldüren Raskolnikov isimli genç hukuk öğrencisinin vicdani muhasebesi tuğla kalınlığındaki kitabı kaplar. Oysa Doğu Ekspresi Cinayeti’nde olayın bu yönü birkaç satırlıktır. Öldürülen adam toplum için zararlı pisliğin biridir. Çocuk kaçıran ve öldüren biridir. Zaten yolcular da bu nedenle toplum zararlısını ortadan kaldırmışlardır. Romanın son sayfasında “Toplum o adamı mahkum etmişti. Biz sadece idam hükmünü yerine getirdik” diyorlar. Dedektif burada, kanunen suç işleyen bu kişileri devlet güçlerine teslim etmekle, bir pisliği ortadan kaldıran bu adamları suçlamamak (devlete teslim etmemek) gibi bir muhasebenin içinde bulur kendini. Ve gerçek alternatif olan cinayetin topluca işlendiğini değil de, gerçek olmayan, yani bu kişilerin suçlu olmadığı alternatifini polise anlatarak yolcuları cinayetten sorumlu olmaktan kurtarır.

Doğu Ekspresinde CinayetAgatha Christie · Altın Kitaplar · 201925.9k okunma

·

284 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Burak Genç