Yazarın kendisiyle ve kitabın konusuyla ilgili bir şey yazmak istemedim bu kez. Merak edenler arama motorlarından ve diğer incelemelerden kolayca ulaşabilirler bunlara. Ben daha çok vermek istediği mesajla ilgilenmek istedim,kendi penceremden. Kitabı genel anlamda sevmekle beraber,yazarın iyimserliği fazlasıyla yermiş olmasının haksız bulduğum noktasına değinmek istedim.Ve şöyle ki: Voltaire, baş karakterimiz olan Candide’yi fazla saf (bence daha çok aptal gibi) ,bütün insanları da o kadar kötü anlatmış ki dünyaya dair asla bir umut besleyemiyorsunuz.Evet insanlar beklediğimiz kadar iyi olmayabilir, ama bu hiç kimseye güvenmememiz gerektiğini ve dünyanın yaşanılmayacak derecede kötü bir yer olduğunu göstermez. İlla yaşanılacak iyi yerler, güvenmemiz gereken birileri vardır ve olmalıdır da. Evet anlattığı bütün kötülükler yaşandı ve yaşanmaya da devam ediyor. Ama korkarak, nefret ederek ve her şeyde bir kötülük olduğu düşüncesiyle yaşayarak, karamsarlık deryasında boğamayız kendimizi. Yani eğer sen, kendinin iyi bir insan olduğuna inanıyorsan,senin dışında da iyi birileri vardır demek ki.Değil mi ama?? Neyse işte,kısa iç dökmeli incelememe, çok sevdiğim, rahmetle andığım, harika insan Kazım Koyuncu’nun sözleriyle son vermek isterim. Sağlıkla,iyilikle ve kitapla kalın sevgili okurlar :) “Bu arada; hiç başımızdan eksik olmayan gökyüzüne, günün karanlık saatlerine, ara sıra kopsa da fırtınalara, bir gün boğulacağımız denizlere, eski günlere, neler olacağını bilmesek de geleceğe, kötülüklerle dolu olsa bile tarihe, tarihin akışını düze çıkarmaya çalışan tüm güzel yüzlü çocuklara, Donkişotlar 'a, ateş hırsızlarına, Ernesto "Çe" Guevara'ya, yollara-yolculuklara, sevgililere, sevişmelere, sadece düşleyebildiğimiz olamamazlıklara, üşürken ısınmalara, her şeyden sıcak annelere, babalara ve tadını bütün bunlardan alan şarkılara kendi sıcaklığımızı gönderiyoruz. Kötü şeyler gördük. Savaşlar, katliamlar, ölen-öldürülen çocuklar gördük. Kendi dilini, kendi kültürünü, kendisini kaybeden insanlar, topluluklar gördük. Yanan köyler, kentler, ormanlar, hayvanlar gördük. Yoksul insanlar, ağlayan anneler, babalar, her gün bile bile sokaklarda ölüme koşan tinerci çocuklar gördük. Biz de öldük. Ama her şeye rağmen bu yeryüzünde şarkılar söyledik. Teşekkürler dünya."

Candide ya da İyimserlikVoltaire · Adam Yayıncılık · 20005,1bin okunma

··

2.515 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.