Başka bir açıdan bir benzeri psikologlar için de geçerli bence. Çocukluğundan itibaren el bebek gül bebek yetiştirilmiş bir sürü psikolog vardır. Bu insanların hepsi de iyi bir formasyon alıp alanında işe başlıyor. Ama sonra kendinden çok başka dertlerle büyümüş birçok insana yardımcı olmaya çalışıyorlar. Haliyle kendilerinden bambaşka insanları yeterince anladıklarını da sanmıyorum.
İnsanlar birbirini anlamak için az çok benzer yaşantılar da geçirmeli bana göre. Yoksa fanusta büyümüş insan, ötekine akıl verip duruyor. Bunun sonucu da komik oluyor.
Hatta farklı bir benzerini futbolda da görebiliriz. Mesela Sergen Yalçın futbolculuğunda her türlü hile hurdayı biliyordu. Teknik direktör olduğunda da futbolcuların hilesini hurdasını biliyordu. Ki böylece de başarılı oldu. Oysa Hagi gibiler pek başarılı olamıyor. Çünkü futbolcuyu da kendisi gibi zeki, çalışkan sanıyor. Sonunda da öyle olmadığını gördüğünde çok sinirlenip yaptığı işi beceremiyor.
Bilmekle anlamak kavramını karıştırıyoruz birey olarak. Her şeyin bilinerek çözülebileceği yanılgısına kapılıyoruz oysaki bilmek çoğu zaman anlamdan yoksun oluyor. Kanımca anlamak daha deneyim merkezli.