Biraz duygusallaştım gibi
Bir kız... Hayır, bir melek... Hayır... Kelimelerle tarif edilemeyecek bir kadın. Konu ona gelince yazıp yazıp silmekten başka bir şey yapamıyorum. Bütün cümlelerimin çok üstünde yer alıyor sanki. Günlerim hayaliyle çalkalanıyor ve gecelerim... Her şeyin sessizliğe gömüldüğü o saatlerde bana yalnızca iki kelime söylemesini düşlüyorum: "Seni seviyorum."
Bu kadar mı yavanım? Evet, sonbaharda dökülen hazin bir yaprak gibi o aklıma düştüğünde tüm süslü cümlelerim kayboluyor. Okuduğum tüm o kitaplar, yazdıklarım, hayalimde canlandırdıklarım bir bir silikleşiyor zihnimde ve ben yavan bir adam oluyorum. Doğrularımdan şüphe ediyorum yanlışlarımdan ettiğim kadar ve gözlerinin içerisine bakarken tüm samimiyetimle "Ben eskisi gibi değilim!" diye fısıltıyla bağırmak istiyorum.
"Bak, duygularımı tüm çıplaklığıyla döktüğüm kelimelerim var artık benim. Artık çocuk değilim, ne istediğimi biliyorum. Bana bir şans vermeni söylemeyeceğim yalnızca kabımdan taşan bu aptal duyguları bir tek sana anlatmak istiyorum. Beni dinle, yalnızca sözlerimi duy başka hiçbir şey söylemene gerek yok. Burada sana Moliere' den, Shakespeare' den veya daha nice başka isimden sözleri sıralayabilirim sana ama ben... Ben yalnızca benim. Okuduğunda iç dünyanı sarsan o cümleleri söyleyen ben değilim. Ben olsam da bir şey değişmez zaten..." demek istiyorum sana. Ancak bu kelimelerim de tıpkı diğerleri gibi sonsuzluğun kıyısından düşüp bilinmeyen dehlizlerde ölecekler. Elimde yalnızca biraz kalp kırıklığı, ucuz bir edebiyat ve çokça kendinden nefret etme kalacak. Öyle ki üçüncü şahıs gibiyim şu an... Felaketim oldun ama nedense ağlayamıyorum.
·
67 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.