Yüzyılın kanayan yarası; Uyuşturucu
Madde kullanımı günümüz dünyasının gençleri ve çocuklarını hedef alan bir kapan.
Peki bu konuda ne kadar bilgiliyiz?
Bu konuyu ötelemek ve bu batağa saplanmış gençlerimizi dışlamaktan başka bir şey değil bu konudaki çoğu yaklaşımımız aslında. Bilmiyoruz, öğrenmiyoruz, fakat çoğumuz uyuşturucuya ve maddeye kaybettiğimiz bu gencecik çocuklara fütursuzca mesafeli ve önyargılıyız.
Biz anne-babası olarak, öğretmeni olarak, sınıf arkadaşı olarak, çevresinde bulunan yakınları olarak, karakolda karşılaştığı polis memuru olarak, muayene eden doktoru olarak, belki yolculukta yanında oturmuş bir yol arkadaşı olarak vs onlarla yolumuz her kesiştiğinde hareketlerimiz ve tavırlarımızla onları uyuşturucunun kucağına daha çok itiyoruz belki.
Unutulmaması gereken; aslında bu illet her birimiz için tehlike arz ediyor. ‘Benim çocuğum yapmaz’ ‘ben asla yapmam’ gibi bir düşünce tarzı, sorunu görmezden gelmek, küçümsemek ve kaale almamak demek.
Şöyle ki uyuşturucu uzakta değil, yakınımızda belki gözümüzün gördüğü her yerde. Nefesi ensemizde.
Belki biz üç maymunu oynadığımız için göremiyoruz.
Bilişsel devrimin gerçekleştiği 21. Yüzyıl dünyasının en büyük sorunlarından birisi, suç ve terör örgütlerinin en çok kullandığı maşa olan uyuşturucu; doğrudan gençlerimizi ve çocuklarımızı hedef alıyor.
Bu konuda bilgilenmek ve tetikte olmak, her yetişkinin sosyal sorumluluğu zannımca.
Bu illetle savaşmaya ömrünü vermiş bir polis memuru 
Mutlu Çelik , bizzat yaşadığı olaylardan örneklerle, işin aile, eğitim, toplum ve güvenlik ayağını ele alıyor. Başlamada etkili olan bir çok faktörü irdeliyor; madde çeşitlerine göre kullanımın gözden kaçmamasının tüyolarını veriyor.
Şahsım adına yeni bir ufuk açan bu metini severek okudum, işi gereği çocuklarla haşır neşir olan, ebeveyn olan veya olmak üzere olanlar başta olmak üzere hepimizin üzerine eğilmesi gereken bir konu.
İyi okumalar dilerim.
·
191 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.