Nazan Bekiroğlu... Yol Hali... Kalbimde yara açan, hisler dünyasında hava şartlarının ne olacağını bilmeden beni oradan oraya sürükleyen bir gezinti hali... Yerim yurdum belliydi halbuki. Nereden çıktı bu maceraperest haller. Kendi penceremden izlediğim yetmezmiş gibi kendi ikliminde beni oradan oraya sürükleyen cümlelerin etkisiyle yazıyorum bu satırları. Oradan oraya savurdu demek yeterli gelmez diye oralardan bir kaç örnek vermek icap eder. Be'nin noktasıyla başlayan cümle yolculuğumda Cemil Meriç'in " Zaman perdesinde görüntü bırakmadan, eser bırakmadan, çocuk yetiştiremeden, aşık olamadan yok olmak korkusuyla doludur." cümlesiyle canımı yakıyor evvela ve devam ediyor Meriç "İnsanın dörtte üçünü görünür kılan aşk." diyerek. Can yangınımı da heybeye katarak devam ediyorum. Her cümlede canımı acıta acıta devam ediyorum. Sahi neydi bu kadar canımı yakan şey? Şehitlerin donarak ölmesinin hissettirdiği o donmuş acı hissi miydi? Yoksa bir annenin yerinin doldurulamayacağı gerçeğinin, anne sevgisine duyulan bağlılığın gerçekliği mi? Belki de sokakta susuzluktan ölen hayvanların, sevgi bağımlısı olan insanların sadece hissedebilmek için kendilerine mahkum edip sonra da sokağa bıraktıkları hayvanların yaşadıkları zulümlere karşıdır bu hassasiyetim...İlerlerken bir ara sanki geçmişten günümüzü bir televizyon ekranından seyreder gibi seyrediyorum insanların teknoloji deliliğini, hayvansever gösterişli insansevmez hallerini. Diyorum ki " İyi ki bu seyrettiğim çağa ait değilim. “ Bedenimde 80'lerinde tatlı bir kadın taşımanın gururuyla alıyorum yolumu... Nehirler boyu ilerleyip çöllerden geçiyorum. Dağların yüksek yerlerinden ırmakları izliyorum. Irmak yolunda şu cümle kesiyor nefesimi "Tırnağım camı kesiyor da kalbimi kesmiyor artık benim. Sırtımda yolun bütün yükü, bütün ağrısı. Saçlarım kum karası. Artık hiçbir şeye hayret etmiyorum. Çok derine inmek vurgun getirdi,iyilikten de doğruluktan da yoruldum. Hiçbir şeye eyvallahım kalmadı. " Hala devam ediyorum okumaya. Bir çok munis insan tanıyıp keşke iki kelam edebilmiş olsaydım diye geçiriyorum içimden. Sonrala doğru Nazan Bekiroğlu'na hocam diye hitap etmek istiyorum. Onun ders anlattığı öğrencilerin içinde olabilmek, onun yakınlığını hissedip beni mezun ettiği zamanların acaba nasıl olurdu hayallerini kuruyorum. Mezun ettiği öğrencilerin yazdığı satırları okurken hayli kıskanıyorum doğrusu. Hocamın hocasını tanıyorum bir kaç satır sonrasında. Belliydi zaten böyle bir kaynaktan sulanmanın verimliliği diyerek tanımak istiyorum rahmetli Ahmet Hilmi İmamoğlu'nu. Yazmaya mecalim kalmıyor yazsam sabaha kadar da yazılacak şey var hakkında...

Yol HaliNazan Bekiroğlu · Timaş Yayınları · 20221,399 okunma

·

252 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Aylin