Geri Dönülmez Bir Dakika
°°#154732904°°
Apartmanın kapısı aralandı. Aralıktan içeriye, süzülen sokak lambasının ışığı düştü. İçeri ilk bir kadın gölgesi adımını attı. Merdivenleri sessizce çıktı. Bugün hiçbir şey yapmamıştı ama çok yorgundu, ruhu yorgundu kadının. Sonra bir ara gözü saatine kaydı "00.00". Durakladı kadın.
Nefesi yüreğine batıyorken daha fazla anılar içinde kalmamalıyım diye düşünmüş olacak ki dayanamadı, sisli havayı içine doldurdu tek nefeste.
Uyuşmuş bedeni ve kat 4...
Bir seferde ıssız bir nefes doldu içine, bir tek ruhunun üşüdüğünü hissediyordu.
Kendisine ait olmak istiyor ama bütünleşemiyor, tamamlanamamanın acısını yaşıyor gibi bir his sanki. İki yanında birer soğuk kapı. Tuşlarına dokundu ve saatine baktı tekrar. Saatin "00.00" olduğunu gördü yine. Zamanın onun için durmuş olduğunu sandı. Umursamak bile geçmiyor aklından. Tuşların ışıkları yanıyor ve sönüyor. Umursamazlık devam ediyor.
Sol kapı açılıyor ve adımları onu kapıdan içeri doğru üç adım ilerletiyor.
Saat "00.00". Evine dönerken başlangıç noktası olan yer şimdi onu bitişin başlangıç noktasına götürecekti. Bir damla sadece bir damla gözyaşı ayak ucuna düştü. Başını dik tutup gözlerini kapattı ve açıp tekrar saatine baktı, "00.00". Tebessüm etti.
"Evet galiba zaman durmuş" dedi içinden. Kanımı boğan bir iplikti bu terk ediliş...
Saat "00.01" ve bir sevginin vedası geri dönülmez bir dakika ile başlamıştı. O andan itibaren dakikalar sürecini hızlandırdı sanki ayrılığın, bitmelerin, geri dönülemezlerin...
Kat3, saat"00.02" oldu. Başlamışım ben, benim için zaman başlamış artık. Aynaya bakan kadın saçını düzeltti ve akan rimelini sildi. Bakışları saatine kaydı ve saatin "00.04" olduğunu gördü bu sefer. Koca bir gülümseme ile bitiş noktasına zemin kata geldiğini fark etti. Sol elindeki saate bakarak açtı kapıyı. Asansörün önünde saatine baktı tekrardan ve "00.05" olmasını bekledi. İlk
uyanışından bu yana tam beş dakika geçmiş ve o çok şey yaşarken, içinde zaman geçmiyor sanıyordu. Ve eğer zaman ben durdu sanırken ilerleyebiliyorsa hem de bu hızla, ben neden bu zamansızlığı yaşamaya mahkum ediyorum ki kendimi.
Bir işarettir bu. Zaman bize ileriyi, ilerlememizi söylüyor. Ardına bakma diyemez ama ne kadar ilerlersen ardındakiler de o kadar ufalır ve kaybolur. Zaman ilerlerken sen olduğun yerde kalırsan, sana geri gelmez ve o zamanın içinde ufalanarak yok olan sen olursun. Saat"00.05" sisli gökyüzünde bir zaman başlıyor...
Ayfer beraber yazılan bir yazı teşekkür ederim ay ışığım 💜
··
1.112 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.