“Beni bu kadar sevdiğine bir türlü inanamadığım için sana âşık olmadığımı zannediyormuşum… Bunu şimdi anlıyorum. Demek ki insanlar benden inanmak kabiliyetini almışlar… Ama şimdi inanıyorum… Sen beni inandırdın… Seni seviyorum. Deli gibi değil, gayet aklı başında olarak seviyorum.” Bize deli gibi sevmenin, delice sevmenin çok matah bir şey olduğu anlatıldı hep. Şu alıntı sanırım kitapta en sevdiğim kısım. Gayet aklı başında olarak sevmeli insan, aklın başındayken de her koşulda aynı sevgiyi koruyorsan anlamlı bazı şeyler. İnsanlar Maria’dan inanma kabiliyetini almışlar, bundan neredeyse seksen sene önceymiş. Şimdi de “zaman” bizden inanmak kabiliyetini alıyor – ya da devir mi demeliyim?... Hatırlamak için elimize geçen böyle fırsatları kullanmalı. Fikrimce sayılı kitap vardır insanın içini ısıta ısıta karakterin ruh halini, duygusunu, sevişini… okuyanına bulaştırmayı başaran. Sırf bu özelliği bile bence başarılı bulmak için yeter de artar diye düşünüyorum. Okurken zaman zaman Maria oldum, zaman zaman Raif. Bir insan bu kadar sevebilir miydi? Üstelik de tek bir sebep dahi göstermeye ihtiyaç duymadan… Seksen sene olmuş neredeyse bir asır olacak, oysa hitap ettiği duygu -rahatça söyleyebilirim ki şu devirde unuttuğumuz o duygu- aslında o kadar zamanın dışında bir duygu ki; nereden, hangi zamandan bize seslenirse seslensin aynı hissi uyandırmayı başarabiliyor. Muhtemelen bundan bir asır sonrasında da okunabilecek ve insanlarda yine sıcak bir duygu uyandırabilecektir diye düşünüyorum. O zamanlar nasıldı bilemem ama günümüzde o kadar çok “Maria” var ki okurken kendinden bir parça bulabilecek… Listenize mutlaka almanızı tavsiye ediyorum.

Kürk Mantolu MadonnaSabahattin Ali · Varlık Yayınları · 1966315,6bin okunma

·

54 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gizem