Sibly Vane öldükten sonra daha çok vicdan azabı beklemiştim. Okuduktan sonra aklıma "Öldükten sonra bu kadar kolay mı unutulacağız?" sorusu mıhlandı diyebilirim. İnsanlar için hayatını da feda etsen çok azı vefakar davranabilir demek ki. Bizde öyle değil miyiz? Sevdiğimiz biri ölüyor, biraz yas tutup üzülüyoruz ama sonra alışıyoruz. "İnsanoğlu böyledir her şeye alışır "dedim sonra da.
Her şekilde beni etkileyen bir kitaptı, sansürsüz orijinal halini de merak ediyorum doğrusu.
Bir söz vardı: En fazla bir yıl sürer 21. yüzyılda ölüm acısı. Demek ki önceki yüzyıllarda da böyleymiş.
Teşekkür ederim. O da bir kurban aslında. Ama daha çok kişiyi kurban ettiği bir gerçek.
2 sonraki yanıtı göster
Kitabın yazıldığı dönem İngiltere için karanlık bir dönem,alt metinlerde bir toplum eleştirisi de var.O çağda bu düşüncelerin yer aldığı bir eser yaratmak cesaret istiyor.Bu cesaret tabii ki ağır bir bedel gerektiriyor.Dolayısıyla bir nevi yazarını yok eden bir eser niteliği taşıyor Dorian Gray’in Portresi...Nihayetinde bizleri hedonizm, ,günah, ahlakî sınırlar gibi sorgulanması gereken derin felsefî konularla baş başa bırakıyor ve sarsıcı bir sonla kendine hayran bırakıyor.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.