Kırgızların yaşayışı,oba hayatı,göçebelik,kadın-erkek ilişkisi,dönemin yönetim kurumlarındaki işleyişler ve tabii ki en önemlisi bu yaşayışta vazgeçilmez rolü oynayan atla insanın ilişkisi. Aytmatov için hayvanların nasıl farklı bir yer tutuğunu Dişi Kurdun Rüyaları’ndan sonra bu eserini de okuyunca daha iyi kavradım.Giriş kısmında sayfalarca anlatılan o incelemeler ve duygu analizlerinin bir at için yapılmış olmasının başka bir açıklaması yok.Çok farklı bir yeri var hayvanların hem yazar için hem de belli olduğu gibi karakterimiz Tanabay için.Ve yine diğer romanlarında yaptığı gibi burda da şimdiki zamandan başlayıp kitabın büyük kısmında geçmişe dönüş yapıp sonunda bir rüyadan uyanıyormuş gibi tekrar başladığımız yere getirmesi yazarın sevdiğim bir diğer yanı.Kitabın konusu bir sürü şey aslında. Bir attan yola çıkıyor : Gülsarı… Sayfalarca hayvanın hislerinden,düşünüşlerinden bahsediyor.Tanabay’la ilişkisini ele alıyor.Bir insan,sevdiğimiz biri ölünce onun yaptığı işlerden,nasıl iyi biri olduğundan söz ederiz onu anarız fakat bu hayvan,Gülsarı,için öyle mi ? Kim anımsıyor,anımsayacak onun yaptıklarını ? “ diyor bir kısımda mesela yazar. Durduk yere kendimi sorguladım hayvanlara olan tutumum konusunda komik gelebilir fakat onlara daha çok teşekkür etmemiz gerektiği düşüncesi geldi (?) Bu nasıl naif bir yaklaşım. Sayfalarca Gülsarı’dan bahsettikten sonra sıra geliyor Tanabay’ın çektiklerine. Buna geçmeden önce , eşiyle arasındaki gayet geleneksel olan ilişkiye kızmadan edemiyorum.Sana bu kadar yardımcı olan, destekleyen biri varken neden ağlarken onun değil de gönlündeki diğer kadının seni avutmasını beklersin mesela? Onca şeye rağmen aralarında olamayan bu karı-koca durumu, ki o kadar yüzeysel bir konu ki bu,bu eser için çünkü o dönemde gayet olağan bir ilişki, biraz üzücü gibi. Bu noktalardan sonra Tanabay’ın çektiklerini okurken acımamak da elde değildi. Ömrü boyunca didinip çabaladığı işinin bir anlam ifade etmeyişini görüşünü anlattı bize yazar sayfalar boyu çırpınış ve mücadele sonunda. Bütün bu çabalayış sırasında her zaman en büyük desteği ve yoldaşı Gülsarı’ydı. Gülsarı’yla başladı hikâye,yine onunla sonlandı. Merhaba diyemeden Elveda dedik gibi bir şey oldu. Yalnızca varlığıyla böyle güzel bir destek olan Gülsarı... İsmini duyunca benim de gönlümde eski bir tel tınlayacak. Elveda.

Elveda GülsarıCengiz Aytmatov · Cem Yayınları · 198316,1bin okunma

·

39 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sıla Köylü