ÖYLE G E L
Sonbahar yaprakları
Gibi yaşam.
Bitap düşmüş bedenler.
Serzenişler kol gezer
Yitik umutların,
Yitik arzuları belki de
Köşe başında bekleyen .
Efkarı taşıyamaz yürek,
Ağırlık kocaman .
Taş gibi yüreklerde
Umulanlar ve bulunmayanlar
Sonbahara doğru sürüklenmekte.
Bir damla mutluluk için
Mutluluk çeşnisi yinelenmekte.
Devriye gezen askerler
Gibi demir pençe (Dünya-yeryüzü)
Sıkıp durmakta yürekleri,
Şafak umutla beklenirken
Hüsran sezgileri pekişmekte
Yılgın atlar gibi ömürler
Sonsuzluk girdabı direnmekten.
Ay dede yeterince
Aydınlatamadığı gökyüzünü
Güneş yakar ya da
Buz tutar yüreklerde.
Küçük ruhlarız hepimizde
Kah o yana kah bu yana
Umut arayışları yineler.
Beddua ettiler yeryüzüne
Kin kokar, nefret artar
Çorak yeryüzü kesilmiş
Buz gibi yürekler
Sen ışığın mavisi
Yüreklerin efendisi
Güzelliklerinle aç kanatları
Öyle gel!
Yorumlarınızı bekliyorum
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.