DOLUNAYDA AÇAN ÇİÇEK Kitabın konusu hakkında ne söylesem spoiler olacak çünkü Dolunayda açan çiçek tam olarak Ayçiçeği Karnavalı'nın bittiği yerden başlıyor. Eğer isterseniz arka kapak yazısına göz atabilirsiniz. Bu sebepten ötürü direkt yoruma geçeceğim. Ağlayamadım bile. Hayatımda ilk defa yutkunamayacak düzeye geldim. Nefes alış verişlerim sekteye uğradı. Gerçekler önüme ilk defa bu kadar çıplak hali ile serildi. Elimden bir çok şeyin gelebileceğine ve bunları her seferinde yok saydığımın, hayattaki sefalete hep gözlerimi kapadığımın farkına vardım. Kabal'ın cümleleri çok etkileyiciydi. Bazı paragrafları okumaktan, görmekten korktum; acizliğimin suratıma vurulmasını istemedim. Okuduğum süreç boyunca ruh halimin değişmesine engel olamadım. Bu iki günlük süreç benim için gerçekten zordu. Biraz Çiçek karakterinden bahsetmek istiyorum. Sanıyorum ki ilk defa Çiçek gibi bir karakter okudum. Çok farklıydı, çok özeldi, çok fazla acılara sahipti bir insanın kaldıramayacağı kadar.. Çiçek'i okuyan herkes fazla karamsar olduğunu ve bu durumun kendilerini yorduğundan bahsediyorlar. Ben asla öyle düşünmüyorum, evet, Çiçek gerçekten fazlasıyla karamsar bir karakter ama arka planda o kadar çok şey yaşamış ki. Bu olaylara maruz kalıp sıradan davranışlar gösterip, normal duygular hissetmesini bekleyemeyiz. Çiçek her kitapta görüp "ne kadar güçlü bir kadın" diyebileceğimiz kadar basit bir karakter değil. Çiçek hayatına karşı olağanüstü güce sahip bir kadın. Yaşamımın her anında aklımda kalman ve gerçeklere gözlerimi kapatmama engel olman dileğiyle Çiçeğim.. Her ne kadar böyle söylesem de kitapta ciddi ciddi kahkaha attığım diyaloglar, dudaklarımın iki yana kıvrılmasına sebep olacak paragraflar da okudum ve bunu asla yadırgamadım. Kabal kitabında her telden çalmıştı; bazı tellerin yankısı artık kulağımdan çıkmayacak olsa da.. Ben kitabın sonunu kendimi tutamayıp izlediğim editlerden öğrenmiş oldum. Bir şekilde o olayın olacağını biliyordum ama nerede ve nasıl olacağı hakkında sadece tahminlere sahiptim. Kitabın ortalarında böyle bir son tahminim vardı ama sonlara yaklaştıkça içime umut tohumlarının yerleşmesine engel olamadım bu yüzden eğer sonunu daha önce öğrenmeseydim çok daha farklı tepkiler vereceğime eminim. Son sayfadaki "Oz Büyücüsü" ithafı o kadar güzeldi ki sayamayacağım kadar çok okuyup zihnimle bir savaşa girdim. Lütfen okuyun, anlayın ve artık bir şeyler yapalım; sisteme, yaşama, çocuklara, daha nice var olan Çiçeklere.. /////////////////////////////////////////// "İnsanlar bu dünyada olan çoğu kötülüğe katlanır, katlanır ve alışır, alışır çünkü o kötülüğün içinde yaşamazlar. Arabalarının içinde, oradan geçerken görürler sadece o yokluğu, birkaç saniyeliğine içleri acır ama baktıkları camın manzarası yeni bir kıyıyı gösterdiğinde o acının yerini tatlı bir gülümseme alır. "

03:03 Dolunayda Açan ÇiçekN. G. Kabal · Ephesus Yayınları · 20204,322 okunma

·

119 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

gökçe