Uzun ve keyifli bir yolculuğun sonuna gelmiş gibiyim. Külliyatına zaman zaman dönüp okumalar yaptığım çağdaş İspanyol edebiyatının en parlak kalemlerinden (gönüllerin Nobel’inin sahibi) Javier Marías’ın ünlü üçlemesinin (aslında yedi kitap, üç cilt) son cildi Zehir, Gölge, Veda tek kelimeyle muhteşemdi. (Dikkat, fazlasıyla subjektif ve duygusal bir yorumdur) Serinin diğer ciltlerinin de başlıkları içeriklerine çok uygundu ama son cilt (yani son üç kitap) için seçilen Zehir, Gölge ve Veda başlıkları içerik-başlık uyumunda benim için zirveye yerleşti. Anlatıcımız (zamanla gönlümüzü kazanmayı bilen) Jaime (Jacobo, Jacques, Jack) Deza, anlatmanın zorluğundan dem vurarak başlamıştı seriye. Bu son ciltte bu zorluğun nereden ileri geldiğini çok net bir şekilde görmemizi sağlıyor. (Boğazım düğüm düğüm, gerisini anlatamam). Ama kitaba dair diğer anlatacaklarım buraya sığmayacak biliyorum. Öncelikle Marías’ın diğer romanlarında olduğu gibi bu kitapta da olan yoğun Shakespeare etkisinden bahsetmeliyim. Othello üzerinden seri boyunca ve ağırlıklı olarak son ciltte kullandığı Iago imgesi şahane bir şekilde yedirilmişti metne. Shakespeare’den alıntıladığı (Jaime’nin eşsiz hafızasına sağlık) her bir satır için yazara gıyabında teşekkür ediyorum. Okurlarına sunduğu kendine has edebî lezzetin içinde kendi imzasını taşıyan güzelliklere daha da güzellik katmayı başarmış, kendi eserine görülmemiş bir başarıyla mal etmiş o unutulmaz dizeleri. Tabii ki, Shakespeare alıntılanan tek yazar ya da şair değil, daha niceleri var (şarkı, film, tiyatro oyunu ve hatta sanat eserleri de cabası). İkinci olarak, romanın otobiyografik ya da biyografik unsurlarını gözümüze sokmadan sunduğu için Marías’ın önünde saygıyla eğiliyorum. Ayrıca bu tarafıyla, “ben savaşın her türlüsüne karşıyım,” diye bas bas bağırmadan yazılabilecek en şairane ve duygusal savaş karşıtı metni yazmış olabilir Marías. Bu yorum daha da uzamadan serinin çevirmeni Roza Hakmen’e de bir teşekkür gelsin; ellerine, gözlerine sağlık, ömrüne bereket diyorum. Özetle, hacimli kitapları okurken karakterlerle ve hikâyeyle uzunca bir süreyi beraber geçirdiğim için genelde şükran duyarak hissettiğim o duyguyla bitiriyorum bu yorumu. Marías’ın kurgu evrenine uzun süreliğine misafir olmak harikaydı. Kitap bitti diye üzüldüm. Son cümlem sevgili anlatıcımıza gelsin: “İyi ki anlattın Jaime, iyi ki…”

Yarınki Yüzün Cilt 3: Zehir, Gölge, VedaJavier Marias · Metis Yayınları · 2012108 okunma

·

340 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nur