Kadınlar sessiz veda edermiş.
Hiç yaşanmamış bir aşk mıydı?
Yoksa sessizliğinin içinde yürek yakan haykırış mı?
Öyle bir gittin ki
Hangi cevabı versem yanlıştı...
bütün şiirler, bütün aşk sözleri, bütün yeminler. Ya anılar, hatıralar, şarkılar.
Ellerimizi tutmak, sarılmak, koklamak,
Yalan mıydı,
Bitmek miydi?
Ölüm ayırır derken
Yüreğimizi kana bulayıp öldürmek miydi?
Hani nefesindim?
Yokluğunla boğuyor sun.
Hani her şeyin dim?
Neden Bıraktın hiç bir şeyin gibi?
Bir anlasam..!
Sen yorgun umutlarımın hazan çiçeği
Papatya Baharım.
Sen yüreğime sığmaz yürek sızım
Sen özlemleri kurşun,
Taa canımın içine saplım.
Ömrüme ömür kadınım.
Alın yazım..
Şuan bile;
gel,
kollarımda can ver desen
Tereddüt etmeden, uçurum olsan
Bırakırdım canımı ellerine
Sonkez bakmak için gözlerine..
Geceden sabaha ince bir sızısın
Avuçlarımda hiçinle.
Gülsün çatık yüzün diye Dem tutan gamım
Senden Yadigar sırrın içinde.
Hep dua ederdin, beni dilerdin
ettiğin dualar kabul oldu, bak;
Beni benden aldın
Sende kaldım.
Bir adım gidemem senden öteye.
İster el ol, yok ol
İster kul ol, kor ol, ister külümü de yak
Bütün gücümü koydum ortaya
Vazgeçmedim.
Her gün ecel teri döktüm
Vazgeçmedim..
Bir anlasan..!
Hala sana şiirler yazıyorum.
Sözüm kalmadı geçmişe
Vasiyetim yoktur ölüme
Artık yazmayacağım tek kelime desem de
Kalemi kırsam da
Artık bende çığlık çığlık sussamda
Hiç susmayan, bitmeyen şiirimsin.
Bir duysan..!