Beş kilo doğan ve hep o ayarda giden biri olarak, hayatım boyunca fazla kilolu olmakla ilgili epey mesai harcadım. Haliyle epey bilgi sahibiyim. Aslolanın sağlıklı yemek ve sağlıklı vücut ağırlığina sahip olmak olduğunu, bunun için neyi ne kadar yemem,ne kadar egzersiz yapmam gerektiğini, hangi besinlerin ekstra faydalı, hangileri çok sağlıksız , metabolizma, insulin, glisemik.endeks konularını filan hep biliyorum. Fakat bu bilgileri içselleştirip yaşam tarzına yansıtamıyorum. Bunun nedeninin çoğunlukla duygusal açlık olduğunun da farkındayım. Bir psikolojik danışman olarak, kendi söküğümü dikemiyor ve arayışa devam ediyorum. Kitap bu arayışın sonucu olarak alındı.
Kitabı bir diyetisyen önermişti IG hesabında. Bilgisine güvendigim biriydi, araştırmadan aldım. Okumadan önce, psikolojik danışman olarak hem akademik hem de uygulamalı kariyer yapmış bu kişinin başka kitapları da var mı diye araştırdığımda aynı isimle yayınlanmış meleklerle ilgili bir sürü kitabın mevcut olduğunu fark ettim. Ve "yok canım o değildir" diye düşünürken kitabin içindeki tanıtımdan aynı kişi olduklarını anladım . Meleklerle iletişim kuduğunu söyleyen ve yeme bozuklukları konusunda kariyer yapan biriydi yazar. Canım sıkıldı. Böylece kitaba karşı ön yargıyla okumaya başladım.
Bu konuda genelgeçer bir dolu bilgi verdikten sonra,
bilinen bazı yöntemleri, mesela yemefen önce 15 dakika bekleyin, sağlıksız yiyecekleri eve sokmayın, yeme düşüncesi gelince başka bir şeyler yapın gibi önerileri var. Söylediklerinin farklilığı ise, yaptığı araştırmalara göre belirli bir duygu bastırdığında coğunlukla sağlıksız belirli şeyleri yeme eğilimiz olduğu; mesela öfkeliysek, kıtır kıtır kıvamda,korku ya da utanç duyuyorsak kremsi yumuşak yiyecekleri isteme eğilimi gibi. Sadece kıvamla ilgili değil, içeriklerine göre hemen her yiyecek grubuna göre liste yapmış. Kitabın yarısi bu listeden oluşuyor nerdeyse. Aklınıza ne gelirse var. Mesela jelibon yeme isteği iş yerinde yaşanan sorunlar sonunda oluşuyormuş. Yazarın önerisi ise bu duyguları fark etmek, seslendirmek ve bu isteğin gevmesi için olumlama cümleleri söylemek. Misal, pizza istediğinizde ozgüvensizlikten kaynaklanıyor bundurum ve şöyle diyorsunuz:" Kendime güvenmek için izin veriyorum" 100 den fazla yiyecek için yapilmış bu listeler.
Yeme ataği geldiğinde bu kitaptan ilgili yeri bulup,bu hangi duygunun sonucuymuş, ne demem gerekiyor diye bakmayacağıma eminim. Biraz kendimi iknaya çalışıp direk yerim.
Yani bilgi kısımları tamam, ama bu öneriler hiç benlik değil, şimdi canım sıcak pide arasına tereyağ sürmek istiyorsa bunun duygusunu bulmak,olumlamasını bulup söylemek filan bana biraz deli saçmasi geliyor. Zaten meleklerle haberleştiğini söyleyen birinin yazdıklarına karşı rasyonel akıl inanmama eğiliminde oluyor.
Boşa gitti zaman ve para, Benim için böyle tabi, başkaları faydalanmaz iddiasında değilim.
