Gönderi
Herkese merhaba,Paulo Freire'nin ilk okuduğum kitap.Okumak öğrenmekle ilgilenen herkesin faydalanacağı bir kitap olduğunu düşünüyorum.Bir adanışın ardından süzülüp gelen tesbitler insanı hayran bırakıyor. Bu kitapta Freire, her öğretmenin sahip olması veya hiç değilse ders olarak görmesi gereken, ama öğretmenlik eğitimi sırasında nadiren öğretilen temel bilgilerin altını çiziyor.
Her şeyi ezberleyen, dur durak bilmeden okuyan, metnin kölesi olan, risk almaktan korkan, ezberlediklerini tekrar eder gibi konuşan entelektüeller, okudukları şeyler ile dünyada, ülkelerinde veya yaşadıkları bölgelerde yaşananlar arasında somut bağlar kuramaz. Okuduklarını kelimesi kelimesine tekrar ederler fakat nadiren kıymetli bir şeyler öğretebilirler. Diyalektik düşünceyi en doğru şekilde anlatırlar ama kendi düşünüşleri mekaniktir. Bu tür eğitimciler, gerçek dünyayla bağı kopmuş, idealize edilmiş, verilerden ibaret bir dünyada yaşar.
Yazar, eğitimin zorunluluğunu ve ortaya çıkışını insanın tamamlanmamışlığı ile ilişkilendirerek çıkıyor yola. Hayal kurmadan, tarih yapmadan, şarkısız, müziksiz, resimsiz, düşüncesiz ve kitap boyunca vurguladığı üzere “siyasetsiz” bir yaşamı; bu edimler insanın kendi noksanlığını aşmak üzere geliştirdiği müdahaleler olduğu için imkânsız olarak niteliyor. İmkânsızlık, insanın noksanlığına tahammülsüz oluşundan ve buna karşı koyuşundan geliyor.
Paulo Freire, özgürlüğümüze ve otoriteye bir pedagogun evinin penceresinden bakıyor ve sokakta gördüklerini, yaşayıp deneyimlediklerini aktarıyor. Özgürlüğün Pedagojisi; insan etiğine, uygarlığa ve umuda yazılmış incelikli bir eleştiri ve kılavuz.
Özellikle eğitimci arkadaşlara tavsiye ederim.
·
414 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.