Aslında gençler ne istediklerinin farkında olarak hayata karışmak istiyorlar ama onların arzu ve istekleri bir anlık heves veya dikiş tutturulamayacak işler olarak görülüyor. Ebeveynler tarafından sürekli garantisi olan bir işte çalışmaları bekleniyor bu da bitmek bilmeyen sınav sürecine, kaygı ve endişeye sürüklüyor gençleri. Çocuğuna sen ne istiyorsun seni ne mutlu ediyor diyen çok az aile var. Temel problemimiz ebeveynlerin çocuklarını bir proje olarak görmeleri ve kendi gerçekleştiremedikleri hayallerini çocuklarına dikte etmeleri. Umarım birgün toplumdaki bu algı değişir. Anne babalar daha bilinçli hale gelir.