çabuk sar yaralarını
sanma ki muafsın
yeni acılardan ..
gece bana yetmiyor
kaçacak deliği yok dünyanın
ışık hiç çığlık atar mı bilmem
ama ben duyuyorum
kulağımı sağır edecek yeryüzünde gördüklerim
topal çakal ile yaralı ceylanın dostluğu
beni benden alıp götürüyor
derdimi dinleyen dostumdur ya hani
dişlerimin keskinliğini vicdanım sızlarken farkettim
sen incinmiş ruhları dinle
benim hayatımdaki pusulam bu
belki şeytan günahlarımızı anlattığımız melektir
terminalde unutulmuşluğu ile teselli bulan
bir bavul gibi hissettim hep kendimi
terk edilmişim
artık dışımdakiler kadar içimdekiler de yabancı
varlığım bir tehdit
uyuşturucu yada bir bomba
inanır mısın bilmem
içimi döksem yanımda kimse kalmayacak
bir tamirci çırağına düştüm geçen gün
kalbini nerede kırdın dedi
bir kapıya denk geldim dedim
kilidini açamayan anahtarı kırarmış
ben tabularımı yıktım
kutsallarını sen koru
yorgunum
bıktığı oyuncağı kıran çocuk kadar haklıyım
haksız olmak bileğimi çok büktü benim
gözyaşlarımı düşman bildiklerim sildi
ben dost dediklerimin yasını
düşman bildiklerimle barıştığımda tuttum
o çok sevdiğin insanlar
hiç sevmediğin şeyleri yaptığında
hayat sana en zor sorusunu sorar ..
Vesselam ..