Gönderi
Kitapla ilgi Youtube videom;
youtube.com/watch?v=IpVuy6P...
Erich Fromm’un 1956 yılında yayımlanan kitabı Sevme Sanatı, kişiye sevebilmek ve sevilebilmek için bir kullanma kılavuzu sunmuyor. Eylem olarak sevmenin aslında öğrenilip uygulanabilecek bir sanat olduğunu detaylarıyla açıklıyor. Sevme eylemiyle ilgili benimsenen yanlış tutumlardan, sevmeyi bir sanat olarak nasıl icra edebileceğimizden, sevginin çeşitlerinden ve çağdaş toplumlarda yozlaştırılan sevgi kavramından bahsediyor.
Sevme eylemi ile ilgili yayılan üç yanlışı şu şekilde özetliyor: İlk olarak kişi sevgiyi bir başkasına verdiği bir şey olarak kabul ediyor. Yani sevgiden anladığımız ve beklediğimiz kendimizin başkaları tarafından seviliyor olmamızdır. İkinci olarak sevme eyleminin kolay olduğunu ancak sevilecek bir nesne bulmanın, buna değecek bir kişiyi bulmanın zor olduğunu sandığımızı söylüyor. Son olarak da aşık olma halinin daimi bir sevme olarak görülmesinin yanlış olduğundan bahsediyor. Kişi bu yanlış tutumlardan sakınmak için sevmeyi yaşamak gibi bir sanat olarak kabul etmeli ve tıpkı diğer sanat dallarında olduğu gibi bunu da öğrenmek için çaba sarfetmeli.
İnsanlar ilkel toplumlardan beri sevgiyi bulmak için çeşitli çözümler denemişlerdir. Ayrı olma halinin kişide yarattığı huzursuzluğu ve buna bağlı olarak suçluluk ve utanma hislerini yok edebilmek için denenen çözümleri şöyle örneklendirir; dini ayinler, kendini lükse kaptırma, yoğum çalışma hayatı, uyuşturucu madde kullanımı vs. Bunların kişideki ayrı olma hissini geçici olarak yatıştırdığını ve çevresiyle bağ kurabildiğini ancak etkisi geçince yine aynı huzursuzluğu yaşamaya başladığını söylüyor. Yani bu bir kısır döngüne dönüşüyor ve sevme bir insan için vazgeçilmez bir eylem olma özelliğini koruyor.
Sevginin temel ögeleri olarak da ilgi, sorumluluk, bilgi ve saygıyı ele alıyor. Çünkü sevgiyi kişiyi diğer insanlardan ayıran etkin bir güçtür ve bu güç tüm sevgi türlerinde görülen bu temel ögelerde kendini gösterir. Sevmenin nesneleri olarak da (ben sevginin çeşitleri demeyi tercih ederim) kardeşlik sevgisi, anne sevgisi, cinsel sevgi, kendini sevme ve tanrı sevgisini gösteriyor.
Eylem olarak sevmek içinse “Sevmek bir eylemdir; edilgen bir duygu değil. Bir şeyin ‘içinde olmaktır’, bir şeye ‘kapılmak’ değil.” diyor. Sevme sanatını öğrenebilmek için gerekli olanlar; kuramda ustalaşmak, pratikte ustalaşmak ve bu sanatta ustalaşabilmeyi en önemli işi olarak kabul etmektir. Sevgi sanatını uygulayabilmek için ise disiplin, odaklanma, sabır ve ilgi gerekir.
Bunların yanısıra hastalıklı sevgi türlerinden de bahseder. Bunlar putlaştırıcı sevgi, duygusal sevgi, sevginin zaman içinde soyutlaştırılması, sevdiği insanın eksik ve zayıf yönleriyle ilgilenmesi. Ayrıca sevgiyi kazanmanın en önemli koşulunun kişinin kendi narsizmini yenmesi gerektiğini söyler. Sevgi, narsizmin olmadığı yerde vardır. Çağdaş toplumlarda yozlaşan sevgi hakkında da insanın kendine, doğasına ve diğer insanlara yabancılaştığını, en fazla kar getiren şeye yatırım yapmanın hedeflenmesiyle sevginin yozlaştırıldığını ifade eder.
Tüm bu detaylardan sonra sevme sanatı hakkında şunu söylemek yanlış olmaz; sevmek ve sevilmek bu sanatın iki farklı koludur. İnsanlık tüm devirlerde ayrı kalma korkusunu aşabilmek için belli aşamalardan geçmiştir. Peki biz sevmek deyince ne anlıyoruz, sevmeyi mi sevilmeyi mi? Bahsettiğim başlıklar dışında kitabın tamamını okuduktan sonra sevme sanatı hakkında öğrenecekleriniz paha biçilemez. Günümüzde değersizleştirilen sevme kavramını hatırlayabilmek için bu kitabı okumanızı şiddetle öneririm.
Son olarak; “Sevgi bir inanç eylemidir, inancı az olanın sevgisi de azdır.”
Keyifli okumalar…
·
150 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.