Herkes “mutluluğun resmi” ni sorar ya…
Bende “mutluluğun rengi” ni sordum…
Mutluluk dilenir gibi…
Tatminsiz hiç bir ruhu ve kalbi tatmin edecek mutluluk yok…
Öyleyse ruhları ne ile renklendirirsen renklendir hayatını mutluluk ve mutluluğun rengi üzerine kuran hepimizin yanından, içinden ve her anından geçen zaman…
Zamana kurgulayacağın her mutluluk…
Yedi sene de bir kendini yenileyen bedenin hiç bir hücresine her zaman aynı renk gibi
aynı düşünceyi
aynı sevgiyi
aynı hüznü
aynı bakışı
aynı teni
aynı kalbi
ve
aynı ruhu yüklemeyecek…
aynı hisle mutluluğu ve rengini arayan olamayacağız…. veee geriye ne kalıyor aynı yaşanmışlıklar dilekler ve dualar…ile bilemediğimiz geleceğe uyuyor ya da uyanıyoruz…hani böyle olunca diyorum ki ben… uyandığım her gün yeniden verilmiş bir ömür gibi…
öyle bir ömür ki…
geçmişinde ki tek bir güne, aya, yıla ve yaşadıklarına “geçmiş” adı verilen bir renk ile kapatıp seni o gün istediğin renge boyayıp hayata sunan bir ömür…
Evet uyanmışsın ve uyandığın o yeni günde sana ve etrafına mutluluk getirecek tek şey gülümsemek… (:
bırak rengini o gülümsemeye şahit olanlar seçsin…
o yüzden ve öylesi yüzlerden…
Bazen hiç bir anlam yüklemeden mavice gülümsemek güzel işte … (:
Bırak herkes hissettiği renk ile hissetsin hissettirsin…
Mutluluğun rengini kendine boyar gibi gülümse… (:
Bu gülümseme önce sana sonra başkalarına daha sonra seni yaşamak isteyen herkese yetecektir…
Mutluluğu bilen bilmeyen herkese mavice gülümse… (: