Yoğun bir dönemde kafa dağıtmak için okuduğum bir kitaptı Semerkant Tılsımı. Yazarın dili esprili ve gayet akıcı. Olaylar aşırı heyecanlı olmasa da -bana göre- yine de kitap bir şekilde kendini okutuyor. Kitabımızın iki tane ana karakteri var: Bartimaeus ve Nathaniel. Şimdi şöyle ki Bartimaeus gerçekten harika bir cin. Tehlikeli bir durumda dahi olsa şakalar yapıp düşmanlarıyla dalga geçen, övünmeyi sevse dahi itici olmayan -tam tersine bu halleriyle sizi eğlendiren- , çok sempatik, yani kısaca onun ağzından hikâyeyi dinlerken çok eğlendiğim birisiydi. Eğer sadece onun ağzından yazılmış olsaydı çok daha yüksek bir puan verebilirdim. AMA o Nathaniel denilen çocuk o kadar sinirlerimi bozdu ki! Bartimaeus'un tam tersi sinir bozucu bir kibre sahip olan, büyüler konusunda dahi olan ama öteki konularda aptallığından saç baş yolduran, çok fevri davranıp sonuçlarını hiç düşünmeyen ve sırf bu yüzden başına habire bela alan -sadece o alsa neyse de aldığı kararlar bizim Bartimaeus'a da zarar veriyo- , kısacası beni delirten bir karakterdi. "Kendisi daha çocuk, olur böyle şeyler," diye kendi kendimi ikna etmeye çalışsam da bir yerden sonra katlanamaz hâle geldim. Tabii ki yaşadığı şeyler kolay değil, ama yine de yok yani ısınamadım karaktere. Ve kitabın yarısı bu çocuğun ağzından yazılıyor. Bu yüzden yazara da sinirliyim zaten. Niye böyle sinir bozucu birini ana karakter yaparsın ki? Neyse, ben yine de ikinci kitabını okuyacağım. Sırf Bartimaeus'u sevdiğim için. Umarım diğer kitaplarda Nathaniel'a ağırlık vermez yazar. Daha fazla acı çekmek istemiyorum. Peki önerir miyim? Tam olarak bir şey söyleyemem. Yani hem sevdiğim hem sevmediğim bir kitap oldu benim için. Eğer ağır olmayacak, hafif bir şeyler okumak istiyorsanız bir şans verebilirsiniz. Tabii kendinizi Nathaniel için hazırlamayı unutmayın! (Bartimaeus gibi bir karakterle tanışacağınızı da unutmayın!)

Semerkant Tılsımı #1Jonathan Stroud · Arkadaş Yayınları · 2009109 okunma

49 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hfs