“…insan bir şeyleri ne kadar isterse istesin, o şeyler asla kendiliğinden çıkıp gelmez. İnsan bir şeylerden özel olarak uzak durmaya çalıştığında ise, o şeyler kendiliğinden insanın üzerine üzerine gelir.” Herkese merhaba‍️ Haruki Murakami’den okuduğum ikinci kitap olan Sahilde Kafka’nın yorumuyla geldim.Öncelikle şunu söylemeliyim ki, o nasıl bir kitaptı muhteşem bir hayal gücü muhteşem bir kurguydu! 15 yaşındaki ana karakterimiz Kafka Tamura’nın evden kaçışıyla başlıyor kitap. Daha sonra küçükken başına gelen olaylar sonrası okuma yazmasını kaybeden ve bir daha asla eskisi gibi olmayan 60’lı yaşlardaki Nakata çıkıyor karşımıza. Kitap ikisinden de bahsederek ilerliyor ve kitabın ortalarına doğru birbirlerinin hayatlarını etkilemeye başlıyorlar. Karşımıza çıkan diğer karakterler; Oşima, Saeki Hanım, Sakura ve Hoşino. Ben hepsini çok severek okudum. Kitapta mitoloji, felsefe, sosyoloji, klasik müzik gibi birçok konu çıkıyor karşımıza. Bu konuları da daha çok Oşima ve Kafka arasındaki entelektüel sohbetlerde görüyoruz. Sahip olduğu bilgilerle ben Oşima karakterine hayran kaldım Kitapla ilgili değinmek istediğim başka bir nokta ise, Kafka’nın evden kaçış sebebi olan babasının ona söylediği ‘’kehanet’’. Kitapta da süreç bu kehanet etrafında ilerliyor aslında, Kafka bu kehanetten kaçmak isterken iyice içine doğru çekiliyor. Kehanetin temeli ise Freud’un psikanalitik teorisinde bahsettiği ‘’oedipus kompleksi’’ yani çocuğun karşı cins ebeveyne karşı sahiplenme duygusu ve hemcins ebeveyne karşı saf dışı bırakma isteği beslemesi. Bu da temelini aslında Yunan mitolojisindeki Oedipus’tan alıyor. Kısacası ben Murakami’nin hayal gücüne hayran kaldım. Kitap çok akıcıydı bir çırpıda bitti diyemem bence sindirilerek okunması gereken bir kitap. Bu tarz kitapları sevenlere öneririm.

Sahilde KafkaHaruki Murakami · Doğan Kitap · 20209,9bin okunma

·

67 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Müptela Bir Okur