Kısa bir zamanda oxunulacaq amma yaddaşınızda uzun müddət qalacaq bir romandır. Əsər axıcı idi. Kitabda Bakımevinde olan insanların hallerini anlatıyordu. Yazar əsərdə her bir ayrıntını incəliklərinə qədər yazmışdı. Kitabı oxuduqda ilk öncə fərqli bir məqamala qarşılaşırsız kitab haqqında yaxşı və pis fikirləriniz ola biler, amma Bas karakter yazarın özünü təsvir etməsi əsərə başqa yanaşmağa sövq edir, yazarın həyatına diqqət yetirsəniz ne demek istədiyimi analyarsiz Kitabın başlangıcın da belə bir ifadə var" dışarı da bakımevi diyorlardı mezarım olacağını bilmiyordum" Bu roman həyatın insanı dəhşətə düşüren bir boyutuntan danışır. İnsan hallerinin karanlık köşelerine yapılan, pek az kişinin kayıtsız kalabileceği bir yolculuğun hikayesi.Kitab Küba sürgün ədəbiyyatının eşsiz orneklerinden biridir. Felaketzedeler Evi'nin "nefretle yazılan bir roman olduğunu yazarın kendisi de kabul ediyor, gerçekliği bir felaket olarak algıladığını ve nihilizme yatkınlığıni ortaya koyuyor: hem komünist hem de kapitalist toplumda yaşamış, her ikisinde de kayda değer bir nitelik bulamamış olan insanın deneyimi. Yorulmak nedir bilmeyen bir hikaye anlatıcısıydı Rosales. Küba'nın 47 yaşında intihar eden dâhi yazan Guillermo Rosales in, ağır bir şizofreniden muzdarip olduğu günlerde yatırıldığı yere benzeyen bir bakimevini anlattığı Felaketzedeler Evinin baş karakten William Figueras, -yine tam da yazar gibi- Küba'dan Miami'ye gelmiş sürgün bir yazardır. Ama halası, onu göçmenlerin çoğun lukta olduğu "bakımevi"ne yerleştirince burada bambaşka bir dün ya bulur: Tersine işleyen bir Amerikan rüyası. "Dişarıda bakımevi diyorlardı oraya, ama mezarım olacağını biliyordum ben," der William burası için.

Felaketzedeler EviGuillermo Rosales · Jaguar Kitap Yayınları · 20172,457 okunma

·

145 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Lamii Hüseynoffa