Ortaokula gittiğim zamanlar "
Sadako ve Kağıttan Bin Turna Kuşu" adlı kitabı okumuştum. O zamanlar Hiroşima'da ne olduğu hakkında çok bilgim yoktu sosyal dersinde 'bomba atıldı' diyip geçmiş olduğumuz bir tarihti sadece. Oysa binlerce kişinin öldüğü, sakatlandığı ve etkisinin uzun süreler hissedildiği Hiroşima ve Nagazaki'de bir insanlık dramı yaşanmıştı. Kitabın baş karakteri Sadako'nun son ana kadar turna kuşu yaptığını hala daha hatırlıyorum. Beni ne kadar ağlattığını da. Kitabı okuduktan sonra hikayeden etkilendiğimden olsa gerek hemen kağıttan turna kuşu yapmayı da öğrenmiştim..
Bir insanın ağzından çıkan iki kelime veya attığı bir imza ile binlerce kişi yaşamını yitirmişti resmen. Diyorum ya, insanlık dramı. Üstelik bir tane atmak yetmemiş iki bomba birden atılmıştı Japonya halkına. Ne acı, sadece istedikleri antlaşmayı imzalatmak için...
Başka bir insanlık dramının ise bu olaydan sonra daha çok nükleer silah yapılması oldu bana göre. Gözlerini hırs bürümüş devlet başkanlarının tehdit edebileceği, yeri geldiğinde kullanabileceği tarihin en güçlü silahı.
Ve günümüzden yaklaşık 35 yıl önce, Hiroşima'ya atılan bombadan yaklaşık 40 yıl sonra gerçekleşen 'Çernobil Faciası'.
Şu anda savaşta olan, direniş gösteren Ukrayna'nın Çernobil bölgesinde gerçekleşen kaza yada ihmaller sonucu insanların ölümüne, kanser olmasına neden olan bir nükleer facia. O halk 2022'de tekrar nükleer bir tehdit ile karşı karşıya. Aslına bakarsanız tüm dünya tehdit altında. Herkes korkuyor fakat geri durmuyor. Silah yapmaya son hız devam ediyor.
Gelişeceğiz diye çirkinleştiğimiz 21. Yüzyılda insanlığa seslenmek zor. Çıkarlar uğruna başlatılan savaşları durdurmakta zor. Yinede Sadako'nun yaptığı gibi umutlu olup yarınların daha iyi olması için çalışmak hepimizin boynunun borcu. Çünkü bu vatan bizim. Bu dünya bizim.
"Bu bizim haykırışımız,
Bu bizim duamız;
Dünyada barış istiyoruz."
Şüheda
··
638 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.