"Daha zarif resmedenler de oluyor ama on dokuz yıldır takip edebildiğim kadarıyla, dünya, pahalı dolmakalemlerle imzalanmış orman kanunlarıyla yönetiliyor." Nermin Yıldırım yine bir çırpıda okuyabileceğiniz bir kitapla karşınızda. Misafir; içerisindeki hastalara misafir, hastabakıcılara abi ve abla, başhekimlerin ise baba diye hitap edildikleri bir akıl hastanesini(bir evi) konu ediniyor. Başlangıçta sıradan bir akıl hastanesi gibi görünse de ince ince örülmüş ve hikâyenin altına yerleştirilmiş öyle çarpıcı gerçekler var ki üzülmekten kendinizi alamıyorsunuz. Nermin Yıldırım'ın sanırız bütün kitaplarında var bu durum. Düzenin düzensizliğine sessiz kalamıyor. Eve nasıl geldiğini hatırlamaya çalışan Esin, hayatı başkalarının isteği doğrultusunda yaşayan Rikkat, Adalı Yakup, Canan... Yine mükemmel bir Nermin Yıldırım diliyle birbirine bağlanan çok iyi bir hikâye. Kimin deli kimin akıllı, neyin doğru neyin yanlış olduğunu sorgulayan ve sorgulayan bir kitap. Ve belki de binlerce eğitimli gencin nasıl soldurulduğunu... Başlangıçta da söylediğimiz gibi Yıldırım sadece hikâye anlatmıyor, ülkemizde yaşanmış ve yaşanmaya devam eden düzensizlikleri de iliştiriyor hikâyesinin bir köşesine. Bu hikâyeler gerçek diye bağırıyor. Üstelik tüm bunları yaparken de eğlendiriyor. Hep yazsın hep üretsin dileriz."Büyümek biraz da utanmayı unutmak demek. Mahcubiyetin, ucu masumiyete bağlanan ipi, nasıl da ince ama aşikâr. O ip, ancak bir tür iç temizliğiyle sağlam kalabiliyor. İçini temizleyemeyenler, dışını patlatıp duruyor." "Galiba dürüstlük, ancak bize yöntilmediğinde erdem sayabildiğimiz ürkütücü bir özellikti." "Korku dediğin alışkanlıktır. İnsanın kendi kanıyla beslenen bir alışkanlık."

ZamirHakan Günday · Doğan Kitap · 20214,681 okunma

41 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Özge Şahin