Burhan Erdemir: "Sen ve Senin İçin": Sen ve Senin İçin Sustum, neden bilmiyorum artık sessizim. Kelimelerim kan tadında, sanki kaybolmuş gibiyim Gülümsüyorum hep sahteden, belki de bir deliyim Herkes cennet bahçesindeyim sanarken Ben cehennem ateşinin içindeyim. Gecenin soğuk pençesindesin, tebüssümlerin de dahi acı var Yazılan her cümlenin içinde saklı aşikar bir intihar Uykusuz gördüğün kabusların...

Sustum, neden bilmiyorum artık sessizim. Kelimelerim kan tadında, sanki kaybolmuş gibiyim Gülümsüyorum hep sahteden, belki de bir deliyim Herkes cennet bahçesindeyim sanarken Ben cehennem ateşinin içindeyim. Gecenin soğuk pençesindesin, tebüssümlerin de dahi acı var Yazılan her cümlenin içinde saklı aşikar bir intihar Uykusuz gördüğün kabusların içerisinde yol alabilir misin? Geleceğin peşinden koşarak ümitsizce, ama geçmişin kafesinde Binlerce ses bağırıyor ruhunda, kendi sesini duyabilir misin? Ya da dokunabilir misin, korku kefenine sarılmış bedenine? Anlamak istemediğin şeyin yükü ağır, dört yanından ayrı ateş sarar Kurtulmaya çabalamak mı, dur hayır! biliyorsun bunlar kaçamayacağın tuzaklar Vazgeçersin, vazgeçtim dersin, öylece bir an da bıraktım sanırsın O bile yasak sana, ancak kendini kandırırsın İstersin bir şeyleri, almak için belki her şeyi yaparsın Ama değişmez inan, kendini tükettiğinle kalırsın Fıtratı değişmez düzenin, aynı oyuncuların piyonusun, susamazsın bir heyecanla konuşursun Sonra kelimelerin ağır gelir sana, ona, buna, susarsın, hapsolduğun yalnızlığınla yok olursun Herkes aynı bakmaz sana, her zihinde sana karşı binlerce farklı düşünceler Öyle masumsun, saf bir ümitle sanarsın ki etki edecek söylediğin sözler Kelimelerin hükmü kalmaz, görmeyi unutup bazen de yaş akıtır yalnızca gözler Yaşamak denilen şeyi çözersin, sadece geçirmekten ibaret; aylar, haftalar ve günler Sen utanırsın bazen kulak verince vicdanına, başkasının yaptığından, Ne yapsan da anlamlandıramazsın, bıkarsın, onların ince hesaplarından, ve dersin sürekli kendine, keşke yalnızca bırakıp kaçsam Aslında yaşarsın, karşı geldiğini düşünerek ama hiç bir şey olmamış gibi Sorarsın bazen, boğulursun, ne bu insanların derdi? Dolduramazsın nafile, kendi büyüttüğün içindeki hiçliği Bakmışsın, kalır orta da öylece kim olduğu bilinmeyen biri Yapamazsın, zaman sana karşıyken, kaldıramazsın ağır gelir, yükünü düşünmesi dahi, taşımaktan Ölüme bile dokunmaktan bıkarsın, çünkü yavan gelir tadı, usanırsın, her gün aynı sabaha uyanmaktan Susmaz içinde ki sesler sana öfkeliyken, sende anlarsın intihar bile çözmez Her gece bin kere ölürsün zaten, geçmeye çalıştığın yollar yarattığın engellerden görünmez Öyle bir ateş yakmışsın ki sen olmayan her şeyle harladığın, seni sen yapan o olmuş, ne yapsan da sönmez Bari yazayım dersin, sen yazmak istesende, bu defa kalemin izin vermez Yolu yok sanırsın, bunca şeyden kurtulmanının, yalancı umudu düşman edinirsin Yorgunluğu bitmez, kendinle savaşmanın, farkına varırsın bir zaman, aslında kendine yenilirsin Aynaya bakamaz olursun görmek istemez, yarattığın kış ile yazın ortasında üşürsün Kendine kızarsın hep, pişmanlıkla yaptıklarını düşünürsün Tekrar eder aptallığın sürekli, kırıldığın anların hayaliyle üzülürsün Kalkmayı istemediğinden ayağa, yeniden doğsan bile sadece sürünürsün Görülmez gibi gelir geçmişin üzerinden biriken hesaplar, çaresizliğe bürünürsün Esir eder seni yarattığın karanlıklar, ama inatla kurtuluşun ışığı dururken sen karanlığına yürürsün Kendine gel lütfen, kurtaramaz seni, senden başkası Anlamak zor değil, kabul et bulamazsın dipsiz kuyuların dibinde, kaybettiğin hayatını Sorunun buysa eğer, üzgünüm insanlar vazgeçmeyecek yakmaktan canını Yine de sen bırakma, herkes başına üşüşmüş, beklerken bırakmanı Anlatmamam ben, başkası anlatamaz, koyamam bir yere, nafile ifade etmez hiç bir şey seni, başkası için değil, sen sadece kendin için varsın Kimse anlamayacak belki ama tutman gerek son parçası da olsa, o yoklukta ki seni, çünkü, hayat senin, onu sadece kendin için sen yaşarsın

··

190 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Burhan Erdemir