"Kaldırım Taşı" isimli şiirim
evet,
ben bir kaldırım taşıyım.
her gün üzerime yüzlerce isimsiz ayak basar, geçer.
her biri diğerinden ağır,
kimi hızlı kimi yavaş ilerler üzerimde.
onlar bilmezler beni,
onları bildiğim gibi.
taştan bir yüreğim var sanırlar,
bir hiçmişim gibi görmezden gelirler.
halbuki hissederim ben.
yakarışımı duyuramam kimseye.
sadece yüklenir yüklenir,
çatlar giderim.
bir çöp olduğumda atılırım.
beğenilmem,
özlenmem,
yüz vermez kimse bana.
yaşam için bir hak sahibi değilim,
hiç bir şey için hakkım yok.
--
dürüst bir taşım ben.
diğer taşlara uyduğum sürece kimse yadırgamaz beni,
kimse hırpalamaz.
düzeni bozmadığım sürece kimse beni görmez, farketmez.
sadece işimi yapmamı beklerler benden,
kurulu tezgahta titizlikle işlenmemi.
kimse sormaz bana;
"istiyor musun?" diye.
"Konulduğun kalıptan memnun musun?"
diye.
--
gece gündüz,
sıcak soğuk dinlemeden taşırım hep.
fedakâr olmak hamurumda var sanki,
bunun için yaratılmış gibiyim.
hep vermekle zorunlu kılınmış umutlarım, sürekli taşımam istenmiş diğerlerini.
öyle ya;
ne de olsa taştandır kalbim,
hissetmez yüreğim sanırlar.
--
aslında onları suçlamıyorum!
sadece sitemim bu;
gelmişe, geçmişe.
nereye varacakları artık pek önemli değil.
işime odaklanıyorum;
taşıyorum,
taşıyorum,
taşıyorum.
ne felaketler görüyorum,
şahit oluyorum.
atıyorum içime,
görevimin sürekliliğine adıyorum kendimi.
--
umursamıyorum artık taş olduğumu,
bir çift gözde yaş olmaktan iyidir.
halbuki umut olup yağmak da vardı,
güneş olup doğmak da insanların üzerine.
ama bu gerçek değişmeyecek,
ne kadar arzulasa bile bu taş!
ve giden hiç biri;
geri gelmeyecek...
--
o vakit hadi, birlikte söyleyelim;
ben bir taşım,
kaldırım taşı.
öyle sessiz,
öyle bırakılmış;
hayatın akışına.
ben bir taşım,
kaldırım taşı.
öyle hissiz,
öyle bir başına...
·
507 views
Ben bir kaldırım taşıyım
Hislerim soğuk buz tutmuş
Katılaşmış yüregim
Taş bu derler yürür giderler
Kimse anlayamaz taşın içinde açan çicegi....
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.