Gönderi

Ta Birinci dünya savaşı'ndan başlayarak tarih öncesi olaylar gözümün önünde canlanıyordu . Milletler, ırklar daima öldürmek, yakmakla meşgul. Her insanın yüzünde, karşısındakini nasıl öldüreceğini düşünen bir maske var. Bana öyle geldi ki, bu düşünce, edebi insan öldürme insiyakını hissettiriyor. Öldürme insiyakı olmayanlarsa insan cinsine daima bir yabancıdırlar. Yüzleri insan, dilleri insan olabilir, fakat kendileri bambaşka bir cinsten idiler. içimden bir ses, bu cinsten ayrılmak, kurtulmak istiyordu. İçimdeki gayz değil, Kin değil , insanlıktan nefretti.
Sayfa 229Kitabı okudu
·
147 görüntüleme
Sümeyye Günalan