“ Kimse bizim tanımımızı yapmıyordu ki biz kimiz bilelim.” Onlar Tutunamayanlar… “…yani özetle, herkes bir şeyler yapabilsin diye, biz, bir şey yapmamak suretiyle, hep sizler için bir şeyler yapmaya çalışanlar…” diye tanımlamış Oğuz Atay. Modern toplum hayatında hissizleşen, sıradanlaşan insan tiplemelerine karşı bir başkaldırı olarak algılayıp okuduğum bu esere o kadar çok önyargıyla yaklaşmıştım ki, okumak için aylarca bekledim. Okumaya başladığım zaman da kitap kendini okuttu diyebilirim. Korkarak başladığım kitabı yavaş yavaş sindirerek ve haz alarak bitirdim. Oğuz Atay kalemiyle ilk kez tanışmak -ki en çok çekinilen eseriyle- büyük bir zevkti. Dili sade olsa da anlatımı yoğundu. Oğuzcum uzatmayı çok seviyor 80-90 sayfa bitmeyen cümleleri var, okurken zorluk çekilse de kitaba odaklanınca anlatımın güzelliğini fark ediyorsunuz. Tutunamayanlar, hepimizin bir parçası olan Tutunamayanlar; Selim Işık, Süleyman Kargı, Hüseyin Bezenel, Nazmiye Erdoğdu ve daha birçoğu. Tutunmaya çaba gösterenler fakat tutunmalarına müsaade edilmeyenler. Hepsini temsilen Selim Işık’ı sahneye alıyoruz. Selim Işık’ı bize bütün yönleriyle sunmaya özen gösteren Turgut Özben’e katkılarından dolayı teşekkür ediyorum. ️Hayatı o kadar şatafatlı yaşamaya başladık ki çoğu şeyin içini boşalttık ne kavramlarımız kaldı tutunacak ne de değerlerimiz. Hayatı basit yaşayanları gıpta ile izliyoruz, olması gerekenleri büyüterek anlatıyoruz artık. Basit yaşayın, hayata tutunun ve tutundurun. Hayatı basit yaşayıp anlamını devam ettiren herkese sonsuz teşekkürler. ” Beni bir gün unutacaksan, bir gün bırakıp gideceksen boşuna yorma derdi. Boş yere mağaramdan çıkarma beni. Alışkanlıklarımı, özellikle yalnızlığa alışkanlığımı kaybettirme, boşuna tedirgin etme beni. Bu sefer geride bir şey bırakmadım. Tasımı tarağımı topladım geldim. Neyim var neyim yoksa ortaya döktüm. Beni bırakırsan sudan çıkmış balığa dönerim, bir kere çavuş olduktan sonra bir daha amelelik yapamayan zavallı köylüye dönerim. Beni uyandırma...” ” O, ömrü boyunca hep “acele etmiş”tir; bu yüzden de hep “geç kalmış”tır.” ” Beni kötü yetiştirdiler dostum! Güzeli ifade gücünden yoksun bıraktılar beni.” ”Korkuyoruz. Düşünmekten ve sevmekten korkuyoruz. İnsan olmaktan korkuyoruz.” ” Herkes istediği kadar koşsun. Beni anlayacak insan, oturduğum yerde de beni bulur.”

TutunamayanlarOğuz Atay · İletişim Yayınları · 202062,5bin okunma

·

292 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kitap.birnefes